Lekcja 45 ------- 11.11.2017 r.
„Jak więc przyjęliście Chrystusa Jezusa, Pana, tak w Nim chodźcie.” (Kol 2,6 BW).
Chrześcijaństwo posługuje się wzniosłymi hasłami, które dla jednych stały się pustymi sloganami, ale dla innych mają głęboką i autentyczną treść i moc. Należy do nich m.in. „nowonarodzenie”, „narodzenie z wody i z Ducha”, „postępowanie w Duchu”, „chodzenie w Chrystusie”, „trwanie w Nim”…
1. Co jest cechą prawdziwego ucznia i naśladowcy ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Pana?
Ef 4,1; Flp 1,27; Kol 1,10
„Ja, więzień w Panu, zachęcam was przeto, abyście postępowali w sposób godny powołania, do którego zostaliście wezwani.” (Ef 4,1 BP);
„Napominam was tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali, jak przystoi na powołanie wasze.” (Ef 4,1 BW);
„Tylko sprawujcie się w sposób godny Ewangelii Chrystusowej, abym ja - czy to gdy przybędę i ujrzę was, czy też będąc z daleka - mógł usłyszeć o was, że trwacie mocno w jednym duchu, jednym sercem walcząc wspólnie o wiarę w Ewangelię.” (Flp 1,27 BT2);
„Prowadźcie życie godne Pana, podobając Mu się we wszystkim, przynosząc owoce we wszelkim dobrym dziele i wzrastając w poznawaniu Boga.” (Kol 1,10 Pau);
„Abyście się zachowywali w sposób godny Pana, w celu wszelkiego przypodobania się; przynosząc owoce w każdym szlachetnym uczynku oraz wzrastając pod względem znajomości Boga.” (Kol 1,10 NBG).
2. Jaka współzależność istnieje między życiem Jezusa Chrystusa a naszym?
Kol 3,3; 2 Kor 4,11
„Umarliście bowiem, a życie wasze jest ukryte wraz z Chrystusem w Bogu.” (Kol 3,3 BW);
„Stale bowiem my, którzy żyjemy, wydawani jesteśmy na śmierć z powodu Jezusa, aby i życie Jezusa zostało objawione w naszym śmiertelnym ciele. ” (2 Kor 4,11 BPD).
3. W jakich słowach ap. Paweł przekonuje nas o potrzebie prowadzenia życia dokładnie na wzór Jezusa Chrystusa?
Rz 8,29; 1 Ptr 2,21.22; por. 2 Kor 12,18
„Bo tych, których wcześniej poznał, przeznaczył, by posiedli kształt odpowiadający obrazowi Jego Syna, aby On był pierworodnym pośród wielu braci.” (Rz 8,29 BPD);
„Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi.” (Rz 8,29 BT4);
„Do tego bowiem jesteście powołani, gdyż i Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście postępowali Jego śladami! On, "który nie dopuścił się grzechu, ani fałsz nie znalazł się w Jego ustach" (1 Ptr 2,21.22 BP);
„Do tego bowiem jesteście powołani, bo i Chrystus cierpiał za nas, zostawiając nam przykład, abyście szli w jego ślady; Który grzechu nie popełnił, a w jego ustach nie znaleziono podstępu.” (1 Ptr 2,21.22 UBG);
„Poprosiłem Tytusa i wraz z nim posłałem brata; czy Tytus was wykorzystał? Czy nie kroczyliśmy w tym samym duchu? Czy nie tymi samymi śladami?” (2 Kor 12,18 BPD);
„Prosiłem Tytusa i wysłałem z nim brata. Czy Tytus was oszukał? Czyż nie postępowaliśmy w tym samym duchu? Czy nie tymi samymi śladami?” (2 Kor 12,18 BT4).
4. Kiedy będziemy mogli prowadzić takie życie?
Ef 3,14-21; Kol 2,6.7
„Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem, od którego wszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi bierze swoje imię, by sprawił według bogactwa chwały swojej, żebyście byli przez Ducha jego mocą utwierdzeni w wewnętrznym człowieku, żeby Chrystus przez wiarę zamieszkał w sercach waszych, a wy, wkorzenieni i ugruntowani w miłości, zdołali pojąć ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość i długość, i wysokość, i głębokość, i mogli poznać miłość Chrystusową, która przewyższa wszelkie poznanie, abyście zostali wypełnieni całkowicie pełnią Bożą. Temu zaś, który według mocy działającej w nas potrafi daleko więcej uczynić ponad to wszystko, o co prosimy albo o czym myślimy, temu niech będzie chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia na wieki wieków. Amen.” (Ef 3,14-21 BW);
„Jak więc przejęliście naukę o Chrystusie Jezusie jako Panu, tak w Nim postępujcie: zapuśćcie w Niego korzenie i na Nim dalej się budujcie, i umacniajcie się w wierze, jak was nauczono, pełni wdzięczności.” (Kol 2,6.7 BT2).
5. Jakiej mocy udziela nam Bóg, abyśmy dzięki niej zwyciężali?
Ef 6,10; Łk 24,49
„W końcu umacniajcie się w Panu siłą Jego wielkiej potęgi." (Ef 6,10 BP);
„W końcu, bracia moi, umacniajcie się w Panu i w potężnej mocy jego.” (Ef 6,10 BW);
„A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą z wysokości.” (Łk 24,49 BW);
„Oto zsyłam na was dar obiecany przez Ojca mego. Pozostańcie więc w mieście, dopóki nie będziecie wyposażeni w moc z wysoka.” (Łk 24,49 Kow);
„Oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Pozostańcie w mieście, dopóki nie zostaniecie napełnieni mocą z wysoka” (Łk 24,49 Pau).
Uwaga: W Ew. Jana 1,12.13 czytamy: „Lecz tym, którzy go przyjęli dał tę moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tymi, którzy wierzą w imię jego. Którzy nie z krwi, ani z woli ciała, ani z woli męża, ale z Boga narodzeni są.” (BG). Trwanie w Chrystusie, czerpanie z mocy Ducha sprawia, ze jesteśmy „mocni w Panu – siłą Jego potęgi” - przeciwko grzechowi. Mamy też wspaniałą świadomość, że grzech nad nami nie panuje, gdyż znajdujemy się pod panowaniem łaski. I nawet jeśli w naszym życiu pojawi się upadek, korzystamy z ŁASKI, aby odnowić nasze relacje z Bogiem (1 Jana 1,7-10; 2,1.2). „Wszystko mogę w tym, który mnie posila – Chrystusie!” (Flp 4,13).
Do uwagi:
„Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On sam jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu. Jeśli mówimy, że grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, i prawdy w nas nie ma. Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości. Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, kłamcę z niego robimy i nie ma w nas Słowa jego. Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata. ” (1 Jana 1,7-10 - 2.1.2) BW).
6. W czyjej mocy zwyciężył Jezus Chrystus, i w czyjej mocy zwyciężali Boży ludzie?
2 Kor 13,4; 12,9.10
„Choć bowiem ukrzyżowany został w słabości, lecz żyje z mocy Bożej. Bo i my jesteśmy słabi w nim, lecz będziemy żyć z nim z mocy Bożej wśród was.” (2 Kor 13,4 BW);
„Bo aczkolwiek ukrzyżowany jest jako słaby, ale żyje z mocy Bożej, a tak i my jesteśmy z nim słabymi, ale żyć będziemy z nim z mocy Bożej przeciwko wam.” (2 Kor 13,4 BG);
„Pan jednak mi odpowiedział: „Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem doskonali się w słabości”. Wolę więc chlubić się raczej moimi słabościami, aby zstąpiła na mnie moc Chrystusa. Dlatego ze względu na Chrystusa raduję się z moich słabości, zniewag, niedostatków, prześladowań i ucisków. Kiedy bowiem jestem słaby, wtedy jestem mocny.” (2 Kor 12,9.10 Pau).
7. Jak możemy się ustrzec upadków i grzechów?
2 Kor 13,5; Hbr 2,1-3; 12,12-15
„Siebie samych badajcie, czy trwacie w wierze, siebie samych doświadczajcie. Czyż nie wiecie o samych sobie, że Jezus Chrystus jest w was? Chyba żeście odrzuceni.” (2 Kor 13,5 BT2);
„Poddawajcie samych siebie próbie, czy trwacie w wierze, doświadczajcie siebie; czy nie wiecie o sobie, że Jezus Chrystus jest w was? Chyba żeście próby nie przeszli.” (2 Kor 13,5 BW);
„Dlatego jest konieczne, abyśmy z jak największą pilnością zwracali uwagę na to, cośmy słyszeli, abyśmy przypadkiem nie zeszli na bezdroża. Jeśli bowiem objawiona przez aniołów mowa była mocna, a wszelkie przekroczenie i nieposłuszeństwo otrzymało słuszną zapłatę, jakże my unikniemy [kary], jeśli nie będziemy się troszczyć o tak wielkie zbawienie? Było ono głoszone na początku przez Pana, a umocnione u nas przez tych, którzy je słyszeli.” (Hbr 2,1-3 BT4);
„Musimy więc pilnie rozważać to, co usłyszeliśmy, jeśli nie chcemy minąć się z celem. Skoro bowiem słowo ogłoszone przez aniołów okazało się tak wiążące, a wszelkie przekroczenie i nieposłuszeństwo otrzymało słuszną odpłatę, to jakże my jej unikniemy, jeśli zlekceważymy tak wielkie zbawienie! Zaczął je głosić Pan, a Jego słuchacze je nam potwierdzili.” (Hbr 2,1-3 Pau);
„Dlatego opadłe ręce i omdlałe kolana znowu wyprostujcie, i prostujcie ścieżki dla nóg swoich, aby to, co chrome, nie zboczyło, ale raczej uzdrowione zostało. Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana, bacząc, żeby nikt nie pozostał z dala od łaski Bożej, żeby jakiś gorzki korzeń rosnący w górę, nie wyrządził szkody i żeby przezeń nie pokalało się wielu.” (Hbr 12,12-15 BW);
„Dlatego wyprostujcie opadłe ręce i osłabłe kolana. Proste czyńcie ślady nogami, aby kto chromy nie zbłądził, ale był raczej uzdrowiony. Starajcie się o pokój ze wszystkimi i o uświęcenie, bez którego nikt nie zobaczy Pana. Baczcie, aby nikt nie pozbawił się łaski Bożej, aby jakiś korzeń gorzki, który rośnie w górę, nie spowodował zamieszania a przez to nie skalali się inni.” (Hbr 12,12-15 BT2).