Tekst
pamięciowy: Łk 2,34.35
„I błogosławił im
Symeon, i rzekł do Marii, matki jego: Oto ten przeznaczony jest, aby
przezeń upadło i powstało wielu w Izraelu, i aby był znakiem,
któremu się sprzeciwiać będą, i aby były ujawnione myśli wielu
serc; także twoją własną duszę przeniknie miecz.” (Łk 2,34.35
BW).
1. Jakie świadectwo o
Symeonie zawarte jest w Biblii i jak je współcześnie rozumiesz?
Łk 2,25
„A oto był w
Jerozolimie człowiek o imieniu Symeon. Człowiek ten był
sprawiedliwy i oddany, i oczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty
był na nim.” (Łk 2,25 BPD);
„A był wówczas w
Jerozolimie człowiek imieniem Symeon, mąż sprawiedliwy i pobożny,
oczekujący pociechy dla Izraela. Duch Święty przebywał w nim.”
(Łk 2,25 BR).
2. Co zostało
objawione Symeonowi?
Łk 2,26;
por. Iz 40,1; 49,13
„Jemu Duch Święty
objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego.”
(Łk 2,26 BT);
„I od Ducha Świętego
otrzymał objawienie, że nie ujrzy śmierci, dopóki nie będzie
oglądał Pomazańca Pańskiego.” (Łk 2,26 Kow);
„Pocieszajcie,
pocieszajcie mój lud, mówi wasz Bóg!” (Iz 40,1 BW);
„Radujcie się,
niebiosa, i wesel się, ziemio! Rozbrzmiewajcie, góry, pieśniami
radości! Bo Jahwe pociesza swój naród i litość jego biedakom
okaże!” (Iz 49,13 BP);
„Śpiewajcie niebiosa,
rozraduj się ziemio, i głośno zabrzmijcie góry! albowiem Pan
pocieszył lud swój, a nad ubogimi swoimi zmiłował się.” (Iz
49,13 BG).
3. W jakich
okolicznościach Symeon zobaczył małego Zbawiciela?
Łk 2,27
„Wiedziony Duchem
przyszedł do świątyni, kiedy rodzice wnosili dziecię Jezus, aby
wypełnić nakaz Prawa.” (Łk 2,27 BP);
„Z natchnienia więc
Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko
Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa.” (Łk 2,27 BT).
4. Jakie słowa
wypowiedział Symeon nad Jezusem i jakie znaczenie mają one
dzisiaj dla ciebie?
Łk 2,28-35
I cz.; por. 1
Mjż 46,30; Iz 40,5;
52,8-10; 42,6-7; 49,5-7
„On
wziął je na ręce swoje i wielbił Boga, mówiąc: Teraz puszczasz
sługę swego, Panie, według słowa swego w pokoju, gdyż oczy moje
widziały zbawienie twoje, które przygotowałeś przed obliczem
wszystkich ludów: Światłość, która oświeci pogan, i chwałę
ludu twego izraelskiego. A ojciec jego i matka dziwili się temu, co
mówiono o nim. I błogosławił im Symeon, i rzekł do Marii, matki
jego: Oto ten przeznaczony jest, aby przezeń upadło i powstało
wielu w Izraelu, i aby był znakiem, któremu się sprzeciwiać będą,
i aby były ujawnione myśli wielu serc;” (Łk 28-35 I. cz. BW);
„A Izrael powiedział
do Józefa: Teraz już mogę umrzeć, skoro znów dane mi było
oglądać twoje oblicze i wiem, że jesteś przy życiu.” (1 Mjż
46,30);
„Wtedy objawi się
chwała Jahwe i wszelkie stworzenie ujrzy zbawienie Boga naszego;
Zaprawdę, usta Jahwe [to] zapowiedziały.” (Iz 40,5 BP);
„Słuchaj! Głos
podnoszą twoi stróże, razem radosne wznoszą okrzyki, albowiem
widzą na własne oczy, jak Jahwe powraca na Syjon. Okazujcie radość,
weselcie się razem, ruiny Jeruzalem! Bo Jahwe lud swój pocieszył,
odkupił Jerozolimę! Obnażył Jahwe swoje ramię święte na oczach
wszystkich narodów, i wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie
Boga naszego.” (Iz 52,8-10 BP);
„Lecz oto głos! Głos
podnoszą twoi strażnicy, wszyscy razem wołają radośnie, bo oto
widzą na własne oczy, jak Pan powraca na Syjon. Wznoście tedy
wszyscy radosne okrzyki, wy, resztki zburzonej Jerozolimy, bo oto Pan
pociesza swój lud, to On wyzwala Jerozolimę. Pan już obnażył
swoje święte ramię na oczach wszystkich narodów. I ujrzą
wszystkie krańce ziemi zbawienie Boga naszego.” (Iz 52,8-10 BR);
„- Ja, Jahwe, wezwałem
cię w sprawiedliwości i ująłem cię mocno za rękę. Ja cię
kształtowałem i ustanowiłem Przymierzem dla ludzi, światłością
narodów, abyś otwierał oczy niewidomym i wyprowadzał z więzienia
pojmanych, a z ciemnicy tych, co siedzą w ciemności!” (Iz 42,6-7
BP);
„Ja, Pan, powołałem
cię w sprawiedliwości i ująłem cię za rękę, strzegę cię i
uczynię cię pośrednikiem przymierza z ludem, światłością dla
narodów, abyś otworzył ślepym oczy, wyprowadził więźniów z
zamknięcia, z więzienia tych, którzy siedzą w ciemności.” (Iz
42,6-7 BW);
„Teraz zaś mówi Pan,
który mnie stworzył swoim sługą od poczęcia, aby nawrócić do
niego Jakuba i zebrać dla niego Izraela, gdyż jestem uczczony w
oczach Pana, a mój Bóg stał się moją mocą. Mówi: To za mało,
że jesteś mi sługą, aby podźwignąć plemiona Jakuba i
przywrócić oszczędzonych synów Izraela, więc ustanowiłem cię
światłością pogan, aby moje zbawienie sięgało aż do krańców
ziemi. Tak mówi Pan, Odkupiciel Izraela, jego Święty, do tego,
który jest wzgardzony przez ludzi, którym brzydzi się każdy
naród, do sługi władców: Gdy królowie to zobaczą, powstaną,
książęta oddadzą pokłon przez wzgląd na Pana, który jest
wierny, Świętego Izraelskiego, który cię wybrał.” (Iz 49,5-7
BW);
„A teraz tak rzecze
Jahwe, który uczynił mnie Sługą swym już w łonie matki, abym
Jakuba do Niego sprowadził, a Izraela skupił wokół Niego. I w
oczach Jahwe będę uczczony, a Bóg mój jest moją siłą. I rzekł
mi: „To mało, że jesteś mi Sługą, by pokolenia Jakuba
podźwignąć, by przywieść z powrotem Resztę Izraela; lecz
ustanawiam cię Światłością narodów, by zbawienie moje się
urzeczywistniło aż po krańce ziemi!” Tak mówi Jahwe, Wybawca
Izraela i Święty [Bóg] jego, do sponiewieranego, przez lud
wzgardzonego Sługi panujących: - Królowie zobaczą [cię] i
powstaną, książęta [ujrzą] i na twarz upadną, przez wzgląd na
Jahwe, który jest wierny, na Świętego [Boga] Izraela, który
wybrał ciebie.” (Iz 49,5-7 BP).
5. Co zapowiedział
anioł młodej Marii i w jakich okolicznościach wypełniły się te
słowa?
Łk 2,35
II cz. Jan 19,25-27
„także twoją własną
duszę przeniknie miecz.” (Łk 2,35 II cz.);
„A u stóp krzyża
Jezusa stała Matka Jego i siostra Jego Matki, Maria, żona Kleofasa,
i Maria Magdalena. Kiedy Jezus zobaczył swoją Matkę, a obok niej
ucznia, którego miłował, powiedział do Matki: Niewiasto, oto syn
twój! A potem rzekł do ucznia: Oto Matka twoja! Tej godziny uczeń
wziął ją do siebie.” (Jan 19,25-27 BR).
6. Dlaczego Anna
dostąpiła zaszczytu, by zobaczyć małego Jezusa w świątyni?
Łk 2,36-37
„Prorokini Anna, córka
Fanuela z pokolenia Asera, była już bardzo sędziwa. Po wyjściu za
mąż żyła siedem lat z mężem, a we wdowieństwie osiemdziesiąt
cztery lata. Nie opuszczała świątyni oddając część Bogu przez
post i modlitwę we dnie i w nocy.” (Łk 2,36-37 BP);
„A była tam również
Anna prorokini, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo już
podeszła w latach. Żyła ze swym mężem siedem lat od czasu
panieństwa, a teraz, jako wdowa, mając już lat osiemdziesiąt
cztery, nie opuszczała świątyni, postami i modlitwą służąc
[Bogu] we dnie i w nocy.” (Łk 2,36-37 BR).
7. Jaka była jej
reakcja gdy zobaczyła Jezusa?
Łk 2,38
„Przyszedłszy w tej
właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy
oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem.” (Łk 2,38 BT);
„I nadszedłszy tejże
godziny, wielbiła Boga i mówiła o nim wszystkim, którzy
oczekiwali odkupienia Jerozolimy.” (Łk 2,38 BW).
8. Jakimi kryteriami
kierował się Bóg przy wyborze takich ludzi, jak Symeon i Anna?