Bogactwo doczesne i duchowe

  Lekcja 13 ------- 30.03.2019 r.

1. W jaki sposób pewien człowiek chciał wpłynąć na swojego brata?

Łk 12,13

„Wtedy ktoś z tłumu rzekł do Niego: Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem.” (Łk 12,13 BT4).

2. Czy Pan Jezus wysłuchał tej prośby?

Łk 12,14-15

„Lecz On mu odpowiedział: „Człowieku, któż Mnie ustanowił sędzią albo rozjemcą nad wami?”. Powiedział też do nich: „Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo życie nie polega na gromadzeniu bogactwa ani nie zależy od tego, co się posiada” (Łk 12,14-15 Pau).

3. Jaką naukę Pan zawarł w przypowieści o obfitym plonie? Jaki błąd popełnił bogacz?

Łk 12,16-21

„I powiedział im podobieństwo: Pewnemu bogaczowi pole obfity plon przyniosło. I rozważał w sobie: Co mam uczynić, skoro nie mam już gdzie gromadzić plonów moich? I rzekł: Uczynię tak: Zburzę moje stodoły, a większe zbuduję i zgromadzę tam wszystko zboże swoje i dobra swoje, I powiem do duszy swojej: Duszo, masz wiele dóbr złożonych na wiele lat; odpocznij, jedz, pij, wesel się. Ale rzekł mu Bóg: Głupcze, tej nocy zażądają duszy twojej; a to, co przygotowałeś, czyje będzie? Tak będzie z każdym, który skarby gromadzi dla siebie, a nie jest w Bogu bogaty.” (Łk 12,16-21 BW).

4. Jakich wskazówek Pan Jezus udzielił uczniom?

Łk 12,22-31

„A do uczniów rzekł: Dlatego wam mówię: Nie troszczcie się zbytnio o swoje życie, co będziecie jedli, ani o ciało, czym je okryjecie, bo życie ważniejsze jest od jedzenia, a ciało od ubrania. Przypatrzcie się krukom! Nie sieją i nie zbierają, nie mają spiżarni ani spichlerzy, a Bóg je żywi. O ileż więcej wy jesteście warci od ptaków! A któż z was przy całej swej trosce może przedłużyć choćby o chwilkę swoje życie? Jeżeli więc nawet tak drobnej rzeczy uczynić nie możecie, to po co się troszczycie o resztę? Przypatrzcie się kwiatom, jak rosną! Nie pracują i nie przędą, a mówię wam, że nawet Salomon w całym swym przepychu nie był ubrany jak każdy z nich. Jeżeli więc Bóg tak przystraja trawę polną, która dziś jest, a jutro w piec będzie wrzucona, to o ileż bardziej was, słabej wiary! Nie zabiegajcie zatem o to, co będziecie jedli i co będziecie pili, i nie przejmujcie się tym. O to wszystko bowiem zabiegają poganie na świecie. Ojciec wasz wie, że tego potrzebujecie. Zabiegajcie raczej o Jego królestwo, a te rzeczy będą wam przydane.” (Łk 12,22-31 BP).

5. Na czym powinni koncentrować się wierzący, którzy oczekują na Królestwo Boże?

Łk 12,32-40

„Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo. Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę! Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze. Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie! A wy [bądźcie] podobni do ludzi, oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie. A to rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie złodziej ma przyjść, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.” (Łk 12,32-40 BT4).

Pozory i rzeczywistość

  Lekcja 12 ------- 23.03.2019 r.

1. Od kogo Pan Jezus przyjął zaproszenie na posiłek?

Łk 11,37.38

„Gdy jeszcze mówił, zaprosił Go pewien faryzeusz do siebie na obiad. Poszedł więc i zajął miejsce za stołem. Lecz faryzeusz, widząc to, wyraził zdziwienie, że nie obmył wpierw rąk przed posiłkiem.” (Łk 11,37.38 BT4).

2. Jak zareagował Pan Jezus i dlaczego?

Łk 11,39-41

„Pan zaś rzekł do niego: Teraz wy, faryzeusze, oczyszczacie to, co jest zewnątrz kubka i misy, ale to, co jest wewnątrz was, pełne jest łupiestwa i złości. Głupcy, czy ten, który uczynił to co jest zewnątrz, nie uczynił i tego, co jest wewnątrz? Ale dajcie to, co wewnątrz, na jałmużnę, a oto wszystko dla was będzie czyste.” (Łk 11,39-41 BW).

3. Z jakimi zarzutami Pan Jezus zwrócił się do faryzeuszy i uczonych w Piśmie?

Łk 11,42-52

„Lecz biada wam, faryzeusze, gdyż dajecie dziesięcinę z mięty, ruty i każdego ziela, a pomijacie sprawiedliwość i miłość Bożą. To trzeba zachować i tamtego nie zaniedbywać. Biada wam, faryzeusze, bo umiłowaliście pierwsze miejsca w synagogach i pozdrowienia na placach. Biada wam, bo jesteście jak niewidoczne groby. Ludzie chodzą po nich i nic o tym nie wiedzą”. Wtedy odezwał się do Niego jakiś znawca Prawa: „Nauczycielu, mówiąc takie rzeczy i nas znieważasz”. On odparł: „Biada i wam, znawcom Prawa, bo nakładacie na ludzi ciężary, których nie można unieść, a sami ani jednym palcem ich nie dotykacie. Biada wam, bo budujecie grobowce prorokom, a przecież wasi przodkowie ich pozabijali. Świadczy to o tym, że pochwalacie czyny waszych przodków. Oni bowiem ich zabili, a wy budujecie im grobowce. Dlatego mądrość Boża powiedziała: «Poślę do nich proroków i apostołów. Jednych z nich zabiją, a innych będą prześladować». Tak więc od tego pokolenia zażąda się rozliczenia z krwi wszystkich proroków przelanej od początku świata, od krwi Abla aż po krew Zachariasza, który zginął między ołtarzem a świątynią. Tak, mówię wam, od tego pokolenia zażąda się rozliczenia! Biada wam, znawcom Prawa, bo wzięliście klucz poznania; sami nie weszliście, a tym, którzy chcieli wejść, przeszkodziliście”.” (Łk 11,42-52 Pau).

4. Jaki skutek odniosły słowa Pana?

Łk 11,53-54

„A gdy stamtąd odchodził, zaczęli uczeni w Piśmie i faryzeusze gwałtownie nań napierać i wypytywać go o wiele rzeczy, Czyhając nań, by go przychwycić na jakimś jego słowie.” (Łk 11,53-54 BW).

5. Jakiej przestrogi udzielił uczniom?

Łk 12,1-3

„Pewnego dnia, kiedy zebrały się tysięczne tłumy, tak że jedni cisnęli się na drugich, [Jezus] zaczął mówić najpierw do swoich uczniów: Strzeżcie się kwasu, jakim jest obłuda faryzeuszy. Bo nie ma nic skrytego, co by nie wyszło na jaw, ani tajemnego, o czym by się nie dowiedziano. Dlatego coście powiedzieli w ciemności, będzie słyszane w świetle, a coście po izbach szeptali do ucha, będzie ogłaszane z dachów.” (Łk 12,1-3 BP).

6. Na jakie zagrożenia powinien zwrócić uwagę wierzący?

Łk 12,4-7

„Mówię wam, moi przyjaciele, nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nic więcej nie mogą uczynić. Wskażę wam, kogo macie się bać. Bójcie się Tego, kto po zabiciu ma moc posłać na potępienie. Tak, mówię wam, Tego się bójcie. Czyż nie sprzedaje się pięciu wróbli za dwie drobne monety? A żaden z nich nie jest zapomniany przez Boga. A u was nawet wszystkie włosy na głowie są policzone. Nie bójcie się! Jesteście warci więcej niż wiele wróbli.” (Łk 12,4-7 Pau);

„Mówię natomiast wam, moim przyjaciołom, nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nie mają już nic więcej do zrobienia. Pokażę wam jednak, kogo macie się bać: Bójcie się Tego, który po zabiciu, ma prawo wtrącić do Gehenny. Tak, mówię wam: Tego się bójcie! Czy pięciu wróbli nie sprzedają za dwa assariony? A ani o jeden z nich nie jest zapomniany przed obliczem Boga. Lecz nawet włosy na waszej głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się! Znaczycie więcej niż wiele wróbli.” (Łk 12,4-7 BPD).

7. Jak ważne jest osobiste świadectwo wierzącego?

Łk 12,8-12

„A powiadam wam: Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych; a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych. Każdemu, kto mówi jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie przebaczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone. Kiedy was ciągać będą do synagog, urzędów i władz, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co należy powiedzieć.” (Łk 12,8-12 BT4).

Znaki i cuda

  Lekcja 11 ------- 16.03.2019 r.

1. Jakie reakcje ludzi towarzyszyły działalności Pana Jezusa?

Łk 11,14-16

„I wypędzał demona, który był niemy. A gdy demon wyszedł, niemy przemówił. I tłum zdumiał się. Niektórzy zaś z nich mówili: On wypędza demony mocą Belzebuba, władcy demonów. Drudzy zaś, kusząc go, żądali od niego znaku z nieba.” (Łk 11,14-16 BW).

2. Jakiej odpowiedzi udzielił On sceptykom?

Łk 11,17-23

„Jezus zaś, poznawszy ich myśli, powiedział: Każde królestwo podzielone samo w sobie będzie zniszczone i zwali się w nim jeden dom na drugi. Jeżeli szatan jest w niezgodzie ze sobą samym, to jakże będzie mogło przetrwać jego królestwo? A wy przecież mówicie, że Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy. Lecz jeżeli Ja wyrzucam złe duchy przez Belzebuba, to wasi synowie przez kogo je wyrzucają? I dlatego oni właśnie będą was sądzić. Ale jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to królestwo Boże z pewnością już do was przyszło. Gdy jakiś człowiek silny i uzbrojony pilnuje swego domu, bezpieczne jest wtedy wszystko, co ma. Lecz kiedy nadejdzie ktoś jeszcze potężniejszy i zwycięży go, to zabierze mu całe uzbrojenie w którym taką ufność pokładał, i rozdzieli zdobyte na nim łupy. Kto nie jest ze Mną, przeciwko Mnie jest; a kto nie zbiera ze Mną, rozprasza.” (Łk 11,17-23 BR).

3. Co może się stać z człowiekiem, który został oczyszczony od złego? Jak temu można zapobiec?

Łk 11,24-26

„Kiedy duch nieczysty opuści człowieka, błąka się po pustyni i szuka tam odpoczynku. A gdy go nie znajduje, mówi: «Wrócę do swego domu, z którego wyszedłem». Po powrocie okazuje się, że jest on posprzątany i przyozdobiony. Wtedy idzie i bierze siedem innych duchów, gorszych od siebie. Wchodzą tam i mieszkają. I to, co się dzieje później z tym człowiekiem, jest gorsze od tego, co było wcześniej”. (Łk 11,24-26 Pau).

4. Jakie znaczenie w „ekonomii zbawienia” ma pochodzenie cielesne, a co jest największym błogosławieństwem?

Łk 11,27.28

„Gdy On to mówił, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś. Lecz On rzekł: Owszem, ale przecież błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je.” (Łk 11,27.28 BT4).

5. Na jakie przykłady ze Starego Testamentu powołał się Pan Jezus i dlaczego?

Łk 11,29-32

„A gdy się tłumy zbierały, zaczął mówić: Pokolenie to jest pokoleniem złym; znaku szuka, ale inny znak nie będzie mu dany, jak tylko znak Jonasza. Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla Niniwczyków, tak będzie i Syn Człowieczy dla tego pokolenia. Królowa z południa stanie na sądzie wraz z tym pokoleniem i spowoduje ich potępienie, gdyż przybyła z krańców ziemi, aby słuchać mądrości Salomona, a oto tutaj więcej niż Salomon. Mężowie z Niniwy staną na sądzie wraz z tym pokoleniem i spowodują jego potępienie, gdyż na skutek zwiastowania Jonasza pokutowali, a oto tutaj więcej niż Jonasz.” (Łk 11,29-32 BW).

6. Jaką funkcję spełniają w naszym życiu oczy? Co mówią o naszym wnętrzu?

Łk 11,33-36

„Nikt, zapaliwszy lampę, nie stawia jej w ukryciu ani pod korcem, ale na świeczniku, aby ci, co wchodzą, widzieli światło. Światłem dla ciała jest twoje oko. Jeśli twoje oko jest zdrowe, to i całe twoje ciało ma światło. Ale jeżeli jest chore, to i ciało twoje ogarnie ciemność. Uważaj więc, aby światło, które jest w tobie, nie stało się ciemnością! Jeżeli więc całe twoje ciało ma dość światła i żadna jego część nie znajduje się w ciemności, to całe będzie w świetle, jak gdyby lampa oświeciła cię swym blaskiem.” (Łk 11,33-36 BP).

7. W jaki sposób powinniśmy dbać o nasze wewnętrzne światło?

O co się modlić?

 Lekcja 10 ------ 09.03.2019 r.

1. W jaki sposób modlił się Pan Jezus? Czy uczniowie nie potrafili się modlić?
 Łk 11:1 bw
A gdy On w pewnym miejscu i modlił się i zakończył modlitwę, ktoś z jego uczniów rzekł do niego: Panie, naucz nas modlić się, jak i Jan nauczył uczniów swoich.

2. Wymień siedem próśb zawartych w modlitwie? Czego dotyczą prośby? W jakiej kolejności zostały zapisane?

 Łk 11:2-4 bw
Wtedy rzekł do nich: Gdy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię twoje, przyjdź Królestwo twoje, Bądź wola twoja, jak w niebie tak i na ziemi, chleba naszego powszedniego daj nam na każdy dzień, I odpuść nam grzechy nasze, albowiem i my odpuszczamy każdemu winowajcy swemu, i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.

3. W jaki sposób Zbawiciel przekonywał uczniów o skuteczności modlitwy?

 Łk 11:5-10 bw
I rzekł do nich: Któż z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy powie mu: Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby, Albowiem przyjaciel mój przybył do mnie, będąc w podróży, a nie mam mu co podać.
A tamten z mieszkania odpowie mu: Nie naprzykrzaj mi się, drzwi już są zamknięte, dzieci moje są ze mną w łóżku, nie mogę wstać i dać ci.
Powiadam wam, jeśli nawet nie dlatego wstanie i da mu, że jest jego przyjacielem, to dla natręctwa jego wstanie i da mu, ile potrzebuje.
A Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam.
Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje, a kto szuka, znajduje, a kto kołacze, temu otworzą.

4. Do kogo Pan Jezus porównał modlącego się i Boga, którego wysłuchuje?

 Łk 11:11-12 bw
Gdzież jest taki ojciec pośród was, który, gdy syn będzie go prosił o chleb, da mu kamień? Albo gdy będzie go prosił o rybę, da mu zamiast ryby węża? Albo gdy będzie go prosił o jajo, da mu skorpiona?

5. Co Pan Jezus gwarantuje tym, którzy zwracają się w modlitwach do Ojca Niebieskiego?

Łk 11:13 bw
Jeśli więc wy, którzy jesteście źli, umiecie dobre dary dawać dzieciom swoim, o ileż bardziej Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą.

6. Z jakimi potrzebami zwracasz się do Boga w modlitwach? Ile z nich dotyczy potrzeb ziemskich, a ile duchowych?

Teoria i praktyka – czas na naukę i czas na działanie

  Lekcja 09 ------- 02.03.2019 r.

1. Jakie pytanie zadał Jezusowi uczony w Piśmie?

Łk 10,25

„A oto pewien uczony w zakonie wystąpił i wystawiając go na próbę, rzekł: Nauczycielu, co mam czynić, aby dostąpić żywota wiecznego?” (Łk 10,25 BW).

2. Skąd uczony wiedział, które przykazanie jest najważniejsze? Czy jest ono zapisane w tej formie w Księgach Prawa?

Łk 10,26-28; 3 Mjż 19,18.34; 5 Mjż 6,5

„On zaś powiedział: Co napisano w Prawie? Jak czytasz? Odrzekł: "Będziesz miłował Pana Boga z całego serca, z całej duszy, ze wszystkich sił" i ze wszystkich myśli, "a bliźniego swego jak siebie samego". Rzekł mu: Dobrze powiedziałeś. Czyń to, a będziesz żył!” (Łk 10,26-28 BP);

„Nie będziesz szukał pomsty, nie będziesz żywił urazy do synów twego ludu, ale będziesz kochał bliźniego jak siebie samego. Ja jestem Jahwe! (…) Przybysza, który się osiedlił wśród was, będziecie uważać za obywatela. Będziesz go miłował jak siebie samego, bo i wy byliście przybyszami w ziemi egipskiej. Ja jestem Jahwe, Bóg wasz! ” (3 Mjż 19,18 BT2);

„Będziesz miłował Jahwe, twego Boga, z całego twego serca, z całej twojej duszy, z całej siły twojej.” (5 Mjż 6,5 Lub).

3. Czy uczony miłował tak, jak mówiło przykazanie? W jaki sposób Pan Jezus pokazał ostawę miłości bliźniego?

Łk 10,29-35

„On zaś, chcąc siebie usprawiedliwić, zapytał Jezusa: „A kto jest moim bliźnim?”. Jezus, nawiązując do tego, powiedział: „Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce bandytów. Oni go obrabowali, pobili, i zostawiając ledwie żywego, odeszli. Przypadkiem schodził tą drogą pewien kapłan. Gdy go zobaczył, ominął go z daleka. Podobnie i lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, ominął go z daleka. Pewien zaś Samarytanin, będąc w drodze, przechodził obok niego. A gdy go ujrzał, ulitował się. Podszedł i opatrzył jego rany, zalewając je oliwą i winem. Potem wsadził go na swoje juczne zwierzę, zawiózł do gospody i opiekował się nim. Nazajutrz wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i powiedział: «Opiekuj się nim, a jeśli wydasz więcej, oddam ci, gdy będę wracał»” (Łk 10,29-35 Pau).

4. Jakiej rady udzielił Pan Jezus uczonemu?

Łk 10,36-37

„Który z tych trzech, twoim zdaniem, okazał się bliźnim temu, który wpadł w ręce zbójców? On na to: Ten, który się nad nim zlitował. Wtedy Jezus powiedział: Idź, i ty czyń podobnie.” (Łk 10,36-37 BPD).

5. Jak zachowała się Marta, gdy w ich domu gościł Zbawiciel?

Łk 10,38-39

„Idąc dalej, wszedł do pewnego miasta, gdzie przyjęła Go w swym domu kobieta imieniem Marta. Miała ona siostrę, której było na imię Maria. Ta siedząc u stóp Pana wsłuchiwała się w Jego słowa.” (Łk 10,38-39 BR).

6. Kto wypełniał obowiązki gospodarza i jak zachowała się Marta?

Łk 10,40

„Marta zaś krzątała się koło różnej posługi; a przystąpiwszy, rzekła: Panie, czy nie dbasz o to, że siostra moja pozostawiła mnie samą, abym pełniła posługi? Powiedz jej więc, aby mi pomogła.” (Łk 10,40 BW).

7. Jakiej odpowiedzi udzielił Pan Jezus?

Łk 10,41.42

„A Pan jej odpowiedział: Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o tak wiele, a przecież jednego tylko potrzeba. Maria wybrała najlepszą cząstkę, która nie zostanie jej zabrana. ” (Łk 10,41.42 BP).

8. W jaki sposób realizujesz w życiu potrzebę zdobywania wiedzy, a jak potrzebę działania?

Co wg Ciebie jest ważniejsze: teologia, czy uczynki?