Przygotowanie do służby (1)

Tekst pamięciowy: 1 Sam 16,7

„Ale Pan rzekł do Samuela: Nie patrz na jego wygląd i na jego wysoki wzrost; nie uważam go za godnego, albowiem Bóg nie patrzy na to, na co patrzy człowiek. Człowiek patrzy na to, co jest przed oczyma, ale Pan patrzy na serce.” (1 Sam 16,7 BW);

„Ale Jahwe rzekł do Samuela: Nie patrz na jego wygląd ani na wyniosłą postać, bo go wyłączyłem; albowiem [Bóg patrzy] nie na to, na co patrzy człowiek; człowiek patrzy na wygląd a Jahwe widzi serce.” (1 Sam 16,7 BP).

1. Jakie były powody wyboru dwunastego Apostoła w miejsce Judasza?

DzAp 1,15-20; por. Ps 109,8

„Wtedy Piotr w obecności braci, a zebrało się razem około stu dwudziestu osób, tak przemówił: Bracia, musiało wypełnić się słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu. On to wskazał drogę tym, którzy pojmali Jezusa, bo on zaliczał się do nas i miał udział w naszym posługiwaniu. Za pieniądze, niegodziwie zdobyte, nabył ziemię i spadłszy głową na dół, pękł na pół, i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności. Rozniosło się to wśród wszystkich mieszkańców Jeruzalem, tak że nazwano ową rolę w ich języku Hakeldamach, to znaczy: Pole Krwi. Napisano bowiem w Księdze Psalmów: Niech opustoszeje dom jego i niech nikt w nim nie mieszka! A urząd jego niech inny obejmie!” (DzAp. 1,15-20 BT);

„Niech dni jego będą nieliczne, a urząd jego niech przejmie kto inny!” (Ps 109,8 BT).

2. Jakim warunkom musiał odpowiadać kandydat na apostoła?

DzAp 1,21.22

„Trzeba więc, aby jeden z tych mężów, którzy chodzili z nami przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał między nami, począwszy od chrztu Jana, aż do dnia, w którym od nas został wzięty w górę, stał się wraz z nami świadkiem jego zmartwychwstania.” (DzAp 1,21.22 BW);

„Trzeba więc, aby spośród mężczyzn, którzy schodzili się z nami przez cały czas, gdy do nas przyszedł i odszedł Pan Jezus, począwszy od chrztu Jana, aż do dnia, w którym został od nas wzięty w gorę, aby jeden z tych stał się wraz z nami świadkiem Jego zmartwychwstania.” (DzAp 1,21.22 BPD).

3. Komu apostołowie oddali decyzję w tej ważnej sprawie?

DzAp 1,24-26

„Potem modlili się tymi słowy: Ty, Panie, który znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego obrałeś, aby zajął miejsce w tej służbie i w posłannictwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść na miejsce swoje. I dali im losy; a los padł na Macieja, i został dołączony do grona jedenastu apostołów.” (DzAp 1,24-26 BW);

„I pomodlili się tymi słowy: Ty, Panie, który znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, aby zajął miejsce w tej posłudze i apostolstwie, od którego odwrócił się Judasz, aby pójść na swe własne miejsce. I dali im losy; a los padł na Mattiasza; on też został zaliczony wraz z jedenastoma apostołami.” (DzAp 1,24-26 BPD).

4. Czym między innymi muszą się odznaczać kandydaci do służby w zborze i Kościele?

2 Tym 2,22-25

„Młodzieńczych zaś pożądliwości się wystrzegaj, a zdążaj do sprawiedliwości, wiary, miłości, pokoju z tymi, którzy wzywają Pana z czystego serca. A głupich i niedorzecznych rozmów unikaj, wiedząc, że wywołują spory. A sługa Pański nie powinien wdawać się w spory, lecz powinien być uprzejmy dla wszystkich, zdolny do nauczania, cierpliwie znoszący przeciwności, napominający z łagodnością krnąbrnych, w nadziei, że Bóg przywiedzie ich kiedyś do upamiętania i do poznania prawdy.” (2 Tym 2,22-25 BW);

„Nie poddawaj się młodzieńczym zachciankom, natomiast - wraz z tymi, którzy czystym sercem zwracają się do Pana - zabiegaj usilnie o sprawiedliwość, wiarę, miłość i pokój. Unikaj głupich i niedorzecznych dyskusji, pamiętając, że zazwyczaj prowadzą one do kłótni. A słudze Bożemu nie wolno wdawać się w kłótnię; powinien być łagodny dla wszystkich, gotowy do udzielania [spokojnych] pouczeń; [powinien być zawsze] zrównoważony. Nawet wrogo usposobionych powinien upominać z całą łagodnością, bo może wskutek tego ześle im Bóg łaskę nawrócenia i możliwość dojścia do prawdy.” (2 Tym 2,22-25 BR).

5. Co może przekreślić człowieka i jego służbę?

2 Kor 6,3; Rz 2,17-24

„Nikomu w niczym nie dajemy powodu do zgorszenia, aby nie wyszydzono naszego posługiwania.” (2 Kor 6,3 BP);

„Nie dajemy nikomu w niczym żadnego powodu do zgorszenia, aby nie podawać urzędu naszego na urągowisko.” (2 Kor 6,3 Kow);

„Nie dajemy w niczym żadnego zgorszenia, aby służba nasza nie była zniesławiona.” (2 Kor 6,3 BW);

„Tymczasem ty, który się nazywasz Żydem, polegasz całkowicie na Prawie, chlubisz się Bogiem, znasz Jego wolę i pouczony Prawem wiesz, co lepsze, jesteś przekonany, że potrafisz być przewodnikiem ślepych, światłem dla tych, którzy pozostają w ciemności, wychowawcą nie mających pełnego rozeznania, nauczycielem nieukształconych, bo Prawo uważasz za wyraz wszelkiej wiedzy i prawdy... Otóż ty, który pouczasz innych, czemu siebie samego nie uczysz? Ty, który głosisz, że nie wolno kraść, dlaczego sam dopuszczasz się kradzieży? Ty, który mówisz, że nie wolno cudzołożyć, dlaczego sam cudzołożysz? Ty, który mówisz, że czujesz odrazę do bożków pogańskich, czemu sam dopuszczasz się świętokradztwa? Ty, który chlubisz się Prawem, przez sprzeniewierzanie się Prawu znieważasz Boga. Jest bowiem napisane: To z waszej winy poganie bluźnią imieniu Bożemu.” (Rz 2,17-24 BR);

„Więc jeśli ty nazywasz siebie Żydem, opierasz się na Prawie i chlubisz się przy Bogu; jeśli ty, pouczony z powodu Prawa, doświadczasz też i poznajesz Jego wolę, roznosząc ją w różne strony; i jesteś przekonany, że ty sam jesteś przewodnikiem ślepych, światłem owych w ciemności, wychowawcą nierozsądnych, nauczycielem dziecinnych mając wrażenie wyższego poznania oraz prawdy w Prawie; czemu ucząc drugiego samego siebie nie uczysz? Ogłaszając, by nie kraść kradniesz? Mówiąc, aby nie cudzołożyć cudzołożysz? Wywołujesz wstręt do wizerunków a sam dopuszczasz się świętokradztwa ? Ty, który chełpisz się w Prawie poprzez przestępstwa Prawa, nie okazujesz Bogu szacunku? Bowiem przez was jest profanowane wśród pogan Imię Boga, tak jak jest napisane.” (Rz 2,17-24 NBG).

6. Jak apostołowie spełniali swoją służbę?

2 Kor 6,4-10

„W każdej okoliczności okazujemy, że jesteśmy sługami cierpliwości i w utrapieniach, wśród przeciwności i ucisków, w chłostach i w więzieniach, podczas rozruchów i wśród trudów, w czuwaniach nocnych i postach, przez czystość i wiedzę, przez wielkoduszność i dobroć, przez dary Ducha Świętego i nieobłudną miłość, przez słowo prawdy i objawy mocy Bożej, przez korzystanie w obronie i w natarciu z oręża, które służy sprawiedliwości, czy otacza nas chwała, czy hańba, czy okrywa nas sława, czy też niesława. Uważają nas za oszustów, a my jesteśmy prawdomówni, traktują nas jak nieznanych, a przecież jesteśmy znani, wyglądamy na umierających, a oto żyjemy, jesteśmy karceni, lecz nie uśmierceni, wyglądamy na smutnych, a zawsze jesteśmy radośni, na ubogich, a wielu wzbogacamy, na tych, którzy niczego nie mają, a posiadamy wszystko.” (2 Kor 6,4-10 BP);

„Ale we wszystkim stawiamy siebie za przykład jako słudzy Boga: w wielkiej wytrwałości, w uciskach, w potrzebach, w trudnościach, w chłostach, w więzieniach, w rozruchach, w trudach, w bezsennych nocach, w postach, w czystości, w poznaniu, w cierpliwości, w uprzejmości, w Duchu Świętym, w nieobłudnej miłości, w Słowie prawdy, w mocy Bożej; przez oręż sprawiedliwości w prawej i lewej (ręce), przez chwałę i hańbę, przez złą sławę i dobrą sławę; jako zwodziciele, a jednak godni zaufania, jako nieznani, a jednak dobrze znani, jako umierający, a oto żyjemy; jako karani, a jednak nie zabici, jako zasmucani, jednak zawsze radośni, jako ubodzy, jednak wielu wzbogacający, jako nic nie mający, a wszystko posiadający.” (2 Kor 6,4-10 BPD).

7. Czy jesteś gotowy aby służyć Bogu i ludziom?

Warunki owocnej służby

Tekst pamięciowy: Ez 36,26

„I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste.” (Ez 36,26 BW);

„Dam wam nowe serce i nowego ducha złożę w wasze wnętrze. Wyjmę serce kamienne z waszego ciała, a dam wam serce cielesne.” (Ez 36,26 BP).

1. Co musi uczynić człowiek, który nawraca się do Boga?

2 Kor 6,14-18; 1 Sam 7,3

„Nie wprzęgajcie się w jedno jarzmo z niewierzącymi. Co ma bowiem wspólnego sprawiedliwość z nieprawością? Albo co ma wspólnego światło z ciemnością? Czy może istnieć harmonia pomiędzy Chrystusem a Belialem? Co ma wspólnego wierzący z niewierzącym? Co łączy świątynię Boga z bożkami? My bowiem jesteśmy świątynią Boga żywego, zgodnie z tym, co Bóg powiedział: „Zamieszkam wśród nich i pomiędzy nimi będę się przechadzał, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. Przeto wyjdźcie spośród pogan i odłączcie się od nich - mówi Pan. Nie dotykajcie się tego, co nieczyste, a Ja was przyjmę. Będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami. To mówi Pan wszechmogący”.” (2 Kor 6,14-18 BP);

„Nie chodźcie w obcym jarzmie z niewiernymi; bo co ma wspólnego sprawiedliwość z nieprawością albo jakaż społeczność między światłością a ciemnością? Albo jaka zgoda między Chrystusem a Belialem, albo co za dział ma wierzący z niewierzącym? Jakiż układ między świątynią Bożą a bałwanami? Myśmy bowiem świątynią Boga żywego, jak powiedział Bóg: Zamieszkam w nich i będę się przechadzał pośród nich, I będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim. Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan,I nieczystego się nie dotykajcie; A ja przyjmę was. I będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami, mówi Pan Wszechmogący.” (2 Kor 6,14-18 BW);

„I rzekł Samuel do całego Izraela, mówiąc: Jeżeli chcecie z całego serca nawrócić się do Pana, usuńcie obcych bogów spośród siebie oraz Asztarty i zwróćcie wasze serca do Pana, i służcie wyłącznie jemu, a wybawi was z ręki Filistyńczyków.” (1 Sam 7,3 BW);

„Wtedy Samuel tak przemówił do całego domu Izraela: Jeśli rzeczywiście chcecie nawrócić się do Jahwe, usuńcie spośród was obcych bogów oraz Asztarty, przylgnijcie całym sercem do Jahwe i tylko Jemu służcie, a On wyzwoli was z rąk Filistynów.” (1 Sam 7,3 BR).

2. Jakim bóstwom służy współcześnie wielu ludzi?

Flp 3,19; 1 Tym 6,9.10

„Końcem ich jest zatracenie, bogiem ich jest brzuch, a chwałą to, co jest ich hańbą, myślą bowiem o rzeczach ziemskich.” (Flp 3,19 BW);

„Ludzi tych czeka [w przyszłości] zagłada, obecnie zaś bogiem ich jest brzuch, a chlubą to, czego powinni się wstydzić, przedmiotem zaś ich dążeń - tylko sprawy tego świata.” (Flp 3,19 BR);

„Końcem ich będzie zatracenie, bogiem ich jest brzuch; przechwalają się ze swych niecnych czynów, a myśli ich są przyziemne.” (Flp 3,19 Kow);

„Ci, którzy chcą się wzbogacić, wpadają w sidła pokus, ulegają wielu nierozumnym i szkodliwym pożądliwościom, które doprowadzają ludzi do zguby i zatracenia. Albowiem korzeniem wszelkiego zła jest miłość pieniądza. Niektórzy jej ulegli, odeszli od wiary i narazili się na wiele cierpień.” (1 Tym 6,9.10 BP);

„A ci, którzy chcą się bogacić, popadają w pokusę i w zasadzkę diabła oraz w liczne nierozumne i szkodliwe pożądania. One to pogrążają ludzi w zgubie i zatraceniu. Albowiem korzeniem wszelkiego zła jest chciwość pieniędzy. Za nimi to uganiając się, niektórzy zbłądzili z dala od wiary i sobie samym zadali wiele cierpień.” (1 Tym 6,9.10 BT).

3. Dlaczego wielu ludzi nie potrafi całkowicie się poświęcić służbie Bożej?

Mt 6,24; Mk 10,21.22

„Nikt nie może dwom panom służyć, bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego kochał, albo z jednym będzie trzymał, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i mamonie.” (Mt 6,24 BP);

„Wtedy Jezus spojrzał nań z miłością i rzekł mu: Jednego ci brak; idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, po czym przyjdź i naśladuj mnie. A ten na to słowo sposępniał i odszedł zasmucony, albowiem miał wiele majętności.” (Mk 10,21.22 BW);

„Jezus spojrzał na niego z miłością i powiedział mu: Jednego ci brak: Idź, sprzedaj, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. A potem pójdź ze Mną. On zaś spuścił oczy na te słowa i odszedł smutny, bo posiadał wielkie bogactwa.” (Mk 10,21.22 BP).

4. Jaką rolę odgrywa właściwe nauczanie?

Rz 6,17.18; por. Joz 24,1.14-16

„Dzięki jednak niech będą Bogu za to, że gdy byliście niewolnikami grzechu, daliście z serca posłuch nakazom tego nauczania, któremu was poddano, a uwolnieni od grzechu oddaliście się w niewolę sprawiedliwości.” (Rz 6,17.18 BT);

„Ale Bogu niech będą dzięki za to, że choć byliście kiedyś niewolnikami grzechu, to jednak przylgnęliście [potem] całym sercem do tej nauki, której was powierzono. I tak uwolnieni od grzechu, staliście się sługami sprawiedliwości.” (Rz 6,17.18);

„Potem Jozue zgromadził wszystkie plemiona izraelskie w Sychem i zwołał starszych Izraela i jego naczelników, sędziów i przełożonych, i ci stanęli przed Bogiem.” (Joz, 24,1 BW);

„Jozue zgromadził w Sychem wszystkie pokolenia Izraela. Wezwał też starszych Izraela, jego książąt, sędziów i zwierzchników, którzy się stawili przed Bogiem.” (Joz, 24.1 BT);

„Bójcie się więc Jahwe i służcie Mu szczerze i wiernie. Odrzućcie bogów, którym służyli ojcowie wasi z tamtej strony Rzeki i w Egipcie, a służcie Jahwe. Gdybyście jednak nie chcieli służyć Jahwe, wybierajcie dzisiaj, komu chcecie służyć: bogom, którym służyli ojcowie wasi z tamtej strony Rzeki, czy też bogom Amorytów, w których kraju mieszkacie; ja i mój dom będziemy służyć Jahwe. Odpowiedział lud: Daleka jest od nas myśl, żebyśmy odstąpili od Jahwe, by służyć bogom obcym.” (Joz 24,14-16 BP);

„Oddajcie tedy Panu zbożną cześć i służcie mu szczerze i wiernie: usuńcie bogów, którym służyli wasi ojcowie za Rzeką i w Egipcie, a służcie Panu. A jeśliby się wam wydawało, że źle jest służyć Panu, to wybierzcie sobie dzisiaj, komu będziecie służyć: czy bogom, którym służyli wasi ojcowie, gdy byli za Rzeką, czy też bogom amorejskim, w których ziemi teraz mieszkacie. Lecz ja i dom mój służyć będziemy Panu. I odpowiedział lud tymi słowy: Niech nas Bóg uchowa od tego, abyśmy mieli opuścić Pana, a służyć innym bogom.” (Joz 24,14-16 BW).

5. Jaka zasadnicza zmiana zachodzi w człowieku, który oddaje się Bogu?

Rz 6,19-22

„Po ludzku mówię przez wzgląd na słabość waszego ciała. Jak bowiem oddawaliście członki wasze na służbę nieczystości i nieprawości ku popełnianiu nieprawości, tak teraz oddawajcie członki wasze na służbę sprawiedliwości ku poświęceniu. Gdy bowiem byliście sługami grzechu, byliście dalecy od sprawiedliwości. Jakiż więc mieliście wtedy pożytek? Taki, którego się teraz wstydzicie, a końcem tego jest śmierć. Teraz zaś, wyzwoleni od grzechu, a oddani w służbę Bogu, macie pożytek w poświęceniu, a za cel żywot wieczny.” (Rz 6,19-22 BW);

„Po ludzku mówię, z powodu choroby waszej cielesnej natury. Albowiem jak postawiliście wasze członki dla bezprawia, jako służące zepsuciu i bezprawiu - tak teraz postawcie wasze członki jako służące sprawiedliwości dla uświęcenia. Bo kiedy byliście sługami grzechu - byliście niepodlegli sprawiedliwości. Zatem jaki mieliście wtedy owoc - taki, za który się teraz wstydzicie? Bowiem ich końcem jest śmierć. Zaś teraz, uwolnieni od grzechu, a poddani Bogu, macie wasz owoc do uświęcenia, a w końcu życie wieczne.” (Rz 6,19-22 BGN).

6. W jaki sposób Bóg pomaga tym, którzy chcą Mu służyć?

Ez 36,25-27; Jan 1,12.13

„Wyleję na was czystą wodę i będziecie czyści. Oczyszczę was ze wszystkich waszych nieczystości i ze wszystkich waszych bożków. Dam wam nowe serce i nowego ducha złożę w wasze wnętrze. Wyjmę serce kamienne z waszego ciała, a dam wam serce cielesne. Ducha mojego złożę w wasze wnętrze i sprawię, że będziecie postępowali według moich praw i strzegli moich przykazań i że będziecie je pełnili.” (Ez 36,25-27 BP);

„I pokropię was czystą wodą, i będziecie czyści od wszystkich waszych nieczystości i od wszystkich waszych bałwanów oczyszczę was. I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste. Mojego ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań, moich praw będziecie przestrzegać i wykonywać je.” (Ez 36,25-27 BW);

„Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.” (Jan 1,12.13 BT);

„Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego, którzy narodzili się nie z krwi ani z cielesnej woli, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga.” (Jan 1,12.13 BW).

7. Jaki jest warunek owocnej służby i duchowego wzrostu?

Jan 15,1-5

„Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który go uprawia. Każdą latorośl, która nie przynosi we Mnie owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Trwajcie we Mnie, a Ja w was [będę trwać]. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeśli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić.” (Jan 15,1-5 BT);

„Ja jestem prawdziwą winoroślą, a mój Ojciec jest hodowcą winorośli. Każdy pęd, który nie niesie we mnie owocu usuwa, a każdy, który niesie owoc oczyszcza, aby niósł owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści z powodu słowa, które wam powiedziałem. Zamieszkaliście we mnie, a ja w was. Jak pęd winorośli nie może sam z siebie nieść owocu, jeśli nie pozostaje w krzewie, tak i wy, jeżeli nie mieszkacie we mnie. Ja jestem winoroślą wy pędami. Kto mieszka we mnie, a ja w nim, ten niesie wiele owocu, bo beze mnie nic nie zdołacie czynić.” (Jan 15,1-5 NBG).  

Służba Boża w Starym Przymierzu

Tekst pamięciowy: Hbr 10,11

„A każdy kapłan sprawuje codziennie swoją służbę i składa wiele razy te same ofiary, które nie mogą w ogóle zgładzić grzechów.” (Hbr 10,11 BW);

„Każdy kapłan zjawia się dzień w dzień do pełnienia swej służby i składa po wiele razy te same ofiary, które nigdy przecież nie mają mocy gładzenia grzechów.” (Hbr 10,11 Kow).

1. Komu powierzył Bóg służbę w Świątyni?

4 Mjż 8,5-11

„Jahwe przemówił do Mojżesza: Wyłącz lewitów spośród synów Izraela i oczyść ich. Ażeby zaś oczyścić ich, uczyń z nimi tak: pokrop ich wodą oczyszczenia, a oni niech ogolą całe ciało swoje i wypiorą swe szaty. Tak oczyszczą się. Potem wezmą młode cielę wraz z ofiarą z mąki zagniecionej z oliwą. Drugie cielę weźmiesz [sam] na ofiarę przebłagalną. Następnie zbierzesz lewitów przed Namiotem Zjednoczenia i zgromadzisz całą społeczność synów Izraela. Lewitów powiedziesz przed Jahwe, a synowie Izraela włożą na nich swe ręce. Aaron zaś w imieniu synów Izraela dokona obrzędowego gestu ofiarowania lewitów Jahwe; odtąd będą przeznaczeni do pełnienia posługi dla Jahwe.” (4 Mjż 8,5-11 BP);

„I dalej mówił Jahwe do Mojżesza tymi słowami: Wyłącz spośród synów Izraela lewitów i poddaj ich oczyszczeniu. Oczyszczenia dokonasz w taki sposób: pokropisz ich wodą przebłagania, każesz im dokładnie ogolić całe ciało i dokładnie wyprać ubrania. W ten sposób niech dokonają oczyszczenia. Potem niech złożą ofiarę całopalenia z cielca, a mąkę zmieszaną z oliwą - jako ofiarę z potraw. Ty zaś weźmiesz drugiego cielca i złożysz go na ofiarę przebłagalną za grzechy. Następnie każesz lewitom przyjść do Namiotu Spotkania i zwołasz tam zgromadzenie wszystkich synów Izraela. Potem polecisz lewitom stanąć przed Jahwe, a synowie Izraela położą na nich swoje ręce. I złoży Aaron lewitów - jako ofiarę kołysania dla Jahwe - w imieniu synów Izraela, przeznaczając ich na służbę dla Jahwe.” (4 Mjż 8,5-11 BR).

2. Jaki był podział obowiązków i jak zorganizowana została służba?

4 Mjż 3,10; 18,17; 4 Mjż 4,4; 4 Mjż 4,24-28; 4 Mjż 4,29

„Aaronowi i jego synom zlecisz, by pełnili powierzoną im służbę kapłańską. Gdyby się zbliżył ktoś niepowołany, ma być ukarany śmiercią.” (4 Mjż 3,10 BT);

„Powołasz Aarona i jego synów do pełnienia ich posług kapłańskich. Ktokolwiek inny zbliży się do przybytku, zostanie ukarany śmiercią.” (4 Mjż 3,10 BR);

„Nie będziesz jednak składał okupu za pierworodne cielca ani owcy, ani kozy: są one już święte. Rozlejesz ich krew na ołtarzu i spalisz ich tłuszcz w ogniu na woń miłą dla Jahwe.” (4 Mjż 18,17 BR);

„Lecz pierworodnego z bydła lub pierworodnego z owiec lub pierworodnego z kóz nie będziesz wykupywał; są one święte: ich krwią skropisz ołtarz, tłuszcz ich spalisz jako ofiarę ogniową, woń przyjemną dla Pana.” (4 Mjż 18,17 BW);

„A oto, na czym będzie polegać służba synów Kehata w Namiocie Spotkania: na nich będzie spoczywać troska o rzeczy najświętsze.” (4 Mjż 4,4 BR);

„Oto przedmiot służby synów Kehatha w Przybytku Zboru święte świętych.” (4 Mjż 4,4 NBG);

„Służba rodów Gerszonitów będzie polegała na następujących posługach i noszeniu: będą nosić maty Przybytku, Namiot Zjednoczenia wraz z jego pokrowcem i pokrowcem borsuczym, okrywającym go z wierzchu, kotarę od wejścia do Namiotu Zjednoczenia, zasłony dziedzińca, kotarę od wejścia na dziedziniec otaczający wokół Przybytek i ołtarz, sznury i wszystkie narzędzia potrzebne do pracy przy nich. Niech więc wykonują wszystko, co jest do zrobienia. Synowie Gerszona będą pełnić swą służbę pod rozkazami Aarona i jego synów, zarówno gdy chodzi o dźwiganie, jak i inne czynności. Ich pieczy zawierzycie więc wszystko to, co mają przenosić. Na tym będzie polegała służba rodów Gerszonitów w Namiocie Zjednoczenia; nadzór nad nimi będzie spoczywał w ręku Itamara, syna kapłana Aarona.” (4 Mjż 4,24-28 BP);

„Także policzysz synów Merarego, według ich rodzin i według ich domów rodowych.” (4 Mjż 4,29 NBG);

„Spisz również Merarytów, według ich rodzin i szczepów.” (4 Mjż 4,29 BW).

3. Na czym głównie polegała służba kapłanów?

3 Mjż 5,17-19

„A jeśli ktoś zgrzeszył, bo wykroczył przeciw jakiemuś ze wszystkich przykazań WIEKUISTEGO, zabraniających tak czynić a nie wiedział i stał się winnym, i tak poniósł na sobie swoją winę; niech na ofiarę pokutną przyprowadzi do kapłana zdrowego barana z trzody według twojego oszacowania. A kapłan go rozgrzeszy z uchybienia, którego w niewiedzy, niebacznie się dopuścił; zatem będzie mu odpuszczone. To jest ofiara pokutna za winę, bowiem zawinił WIEKUISTEMU.” (3 Mjż 5,17-19 NBG);

„Jeśli ktoś zgrzeszy, popełniając nieświadomie jakikolwiek czyn zakazany przez przykazania Jahwe, jest za to odpowiedzialny i obciąża się winą. Wtedy ma przyprowadzić do kapłana ze swego stada na zadośćuczynienie barana bez skazy, według wartości szacunkowej; kapłan dokona za niego obrzędu zadośćuczynienia za uchybienie, którego nieświadomie się dopuścił (przez nieuwagę) i będzie mu ono darowane. Jest to ofiara zadośćuczynienia, gdyż w istocie człowiek ten zawinił wobec Jahwe.” (3 Mjż 5,17-19 BP).

4. Jaką jeszcze posługę mieli sprawować kapłani?

5 Mjż 17,8-11

„Jeśli sprawa jakiegoś morderstwa, sporu lub zadania rany - przedmiot nieporozumienia w obrębie twoich murów - wyda ci się zbyt trudna do rozstrzygnięcia, to wstaniesz i udasz się na miejsce, które wybierze sobie Jahwe, twój Bóg. Tam odnajdziesz kapłanów - lewitów oraz urzędującego wtedy sędziego. Zasięgniesz ich rady, a oni powiedzą ci, czego domaga się prawo. Postąpisz dokładnie tak, jak oni ci powiedzą na miejscu, które wybierze sobie Jahwe. Dołożysz wszelkich starań, żeby uczynić tak, jak zostaniesz przez nich pouczony. Postąpisz według prawa, które oni ci objaśnią, i według wyroku, który wydadzą, nie zbaczając ani na prawo, ani na lewo od tego, co oni ci przekażą.” (5 Mjż 17,8-11 BR);

„Jeżeli w rzeczach spornych byłaby ci na sądzie za trudną jakaś sprawa, między krwią a krwią, między sporem a sporem i między ciosem a ciosem w twoich bramach, wtedy wstaniesz oraz pójdziesz na miejsce, które wybierze WIEKUISTY, twój Bóg; i przyjdziesz do kapłanów, Lewitów, albo do sędziego, który wówczas będzie oraz się zapytasz; więc ogłoszą ci wyrok Prawa. I postąpisz według wyroku, który ci ogłoszą z tego miejsca, które wybierze WIEKUISTY; zatem postarasz się spełnić wszystko tak, jak ci wskażą. Postąpisz według wskazówki, którą ci wskażą oraz według Prawa, które ci powiedzą; nie zboczysz od słowa, które ci powiedzą ani na prawo, ani na lewo.” (5 Mjż 17,8-11 NBG).

5. Jakie ograniczenie obowiązywało Lewitów?

4 Mjż 8,23-26

„I przemówił Jahwe do Mojżesza: Do lewitów odnosi się to prawo: od dwudziestego piątego roku życia wzwyż każdy będzie podejmował przypadającą na niego służbę przy Namiocie Zjednoczenia. Od tej wyznaczonej służby odejdzie w pięćdziesiątym roku życia, i już więcej nie będzie służył. Może wtedy jeszcze pomagać swym braciom przy Namiocie Zjednoczenia w pełnieniu straży, ale samej służby nie będzie wykonywał. W ten sposób uporządkujesz obowiązki lewitów.” (4 Mjż 8,23-26 BP).

6. Jak Bóg zadbał o autorytet swoich sług?

5 Mjż 17,9-12

„Pójdziesz do kapłanów-lewitów i do sędziego, który w tym czasie będzie pełnił swój urząd; poradzisz się ich, a oni zawyrokują w tej sprawie. Potem postąpisz zgodnie z brzmieniem tego wyroku, który ci oznajmią na tym miejscu wybranym przez Jahwe; wiernie wykonasz więc wszystko tak, jak cię pouczą. Masz zatem postąpić zgodnie z pouczeniem, jakiego ci udzielą zgodnie z wyrokiem, jaki ci podadzą; w niczym nie wolno ci odstąpić od rozstrzygnięcia, jakie ci oznajmią. Ktokolwiek uniesiony pychą postąpiłby wbrew temu, nie słuchając kapłana pełniącego tam urząd na cześć twego Boga, Jahwe, ani też sędziego, musi ponieść śmierć. W ten sposób usuniesz zło z Izraela.” (5 Mjż 17,9-12 BP);

„Tam udasz się do kapłanów-lewitów i sędziego, który w tych dniach będzie sprawował urząd. Poradzisz się, a oni ci dadzą rozstrzygnięcie. Zastosujesz się do orzeczenia, jakie ci wydadzą w miejscu, które sobie obierze Pan, i pilnie wykonasz wszystko, o czym cię pouczą. Postąpisz ściśle według ich pouczenia i według ich rozstrzygnięcia, jakie ci dadzą, nie zbaczając ani na prawo, ani na lewo od ich orzeczenia. Człowiek, który pychą uniesiony nie usłucha kapłana ustanowionego tam, aby służyć Panu, Bogu twemu, czy też sędziego, zostanie ukarany śmiercią. Usuniesz zło z Izraela.” (5 Mjż 17,9-12 BT).

7. Jakie konsekwencje pociągała za sobą niewierność kapłanów i jak niektórzy z nich zostali ukarani?

1 Sam 2,12-14.17; 2,27-34

„Synowie Helego byli synami Beliala i nie troszczyli się o Jahwe ani o obowiązki kapłańskie wobec ludu. Kiedy ktoś składał ofiarę, przychodził sługa kapłański, gdy [jeszcze] gotowano mięso, z trójzębnym widelcem w ręku i wsadzał [go] do kotła albo garnka, albo misy, albo kociołka, a cokolwiek wyciągnął widelcem, kapłan zabierał dla siebie. Tak postępowano ze wszystkimi Izraelitami przychodzącymi tam - do Szilo. (...) Tak więc grzech młodzieńców był bardzo wielki wobec Jahwe, gdyż lekceważyli sobie ofiary [składane] Jahwe.” (1 Sam 2,12-14.17 BP);

„Natomiast synowie Elego byli to ludzie niecni, nie dbający o WIEKUISTEGO. Zaś takim było zachowanie kapłanów wobec ludu: Ile razy ktoś składał rzeźną ofiarę, zjawiał się kapłański sługa z trójzębnym widelcem w ręku, gdy mięso jeszcze się gotowało. Wkładał go w kocioł, w garnek, rondel, czy miskę i cokolwiek widelec wydobył, kapłan sobie zabierał. Tak postępowali ze wszystkimi Israelitami, co przybywali do Szylo. (...) Więc bardzo wielką była wina tych młodzieńców przed obliczem WIEKUISTEGO, bo ci ludzie poniewierali ofiarą WIEKUISTEGO.” (1 Sam 2,12-14.17 NBG);

„Ale synowie Heliego byli nikczemni i nie znali Pana. Nie trzymali się też prawa obowiązującego kapłanów i lud. Bo gdy ktoś składał ofiarę, przychodził sługa kapłański, gdy mięso się gotowało, z trójzębnym widelcem w ręku, i wsadzał go do kotła lub do garnka, czy do rondla, czy do misy, i wszystko, co widelec wydobył, brał kapłan dla siebie. Tak czynili całemu Izraelowi, który przychodził tam do Sylo. (...) I bardzo wielki był grzech tych młodzieńców przed obliczem Pana, gdyż ludzie lekceważyli składanie Panu ofiar.” (1 Sam 2,12-14.17 BW);

„Pewnego razu przyszedł do Helego jakiś mąż Boży i powiedział: Tak mówi Jahwe: Czyż Ja nie objawiłem się całkiem wyraźnie całemu domowi twojego ojca, kiedy wszyscy oni byli w Egipcie, na ziemi faraona? Spośród wszystkich pokoleń izraelskich ich właśnie wybrałem sobie na moich kapłanów, żeby przystępowali do mojego ołtarza i palili dla Mnie kadzidło, i nosili wobec Mnie efod. Dla domu twojego ojca przeznaczyłem wszystkie dary ofiarne, składane przez synów Izraela jako całopalenie. A wy depczecie nogami ofiary ze zwierząt i z pokarmów, składane na moje polecenie w moim przybytku. A czemuż to synom waszym okazujecie cześć większą niż Mnie samemu, tucząc się najlepszymi kęsami z ofiar składanych przez mój lud izraelski? I dlatego oto co postanowił Jahwe, Bóg Izraela: Poleciłem twojemu domowi i domowi twojego ojca, abyście kroczyli przede Mną po wszystkie czasy. Ale teraz jakże daleko odeszliście od tego! Zawsze będę szanował tych, którzy Mnie szanują, pohańbię zaś tych, którzy Mną gardzą. Oto nadchodzą już dni, kiedy odetnę twoje ramię i ramię domu twego ojca, tak żeby nie było więcej starców w twoim domu. I będziesz patrzył na poniżenie twego przybytku wtedy, kiedy Bóg zacznie obsypywać dobrodziejstwami naród izraelski. I nie będzie już więcej nigdy starców w twoim domu. Nie dopuszczę do tego, żeby sprzed moich ołtarzy zniknęli wszyscy twoi ludzie, żeby wyblakły całkowicie twoje oczy i przestało bić twoje serce. Wszyscy jednak, którzy przyjdą na świat w twoim domu, będą umierali w sile wieku. Za dowód, że się to wszystko spełni, niech ci posłuży los twoich synów, Chofniego i Pinchasa, którzy umrą obaj tego samego dnia.” (1 Sam 2,27-34 BR);

„I przyszedł pewien mąż Boży do Heliego i rzekł do niego: Tak mówi Pan: Zaiste objawiłem się domowi twego ojca, gdy byli w Egipcie poddani domowi faraona. I wybrałem go sobie spośród wszystkich plemion izraelskich na kapłana, aby składał ofiary na moim ołtarzu i palił kadzidła i nosił efod przede mną. I dałem domowi twego ojca wszystkie ofiary ogniowe synów izraelskich. Dlaczego wzgardziliście moją ofiarą ze zwierząt i z pokarmów, które nakazałem sprawować w moim przybytku? Ty zaś cenisz synów swoich więcej ode mnie, abyście się utuczyli z pierwocin wszystkich ofiar Izraela, mojego ludu? Dlatego taki jest wyrok Pana, Boga izraelskiego: Mówiłem wprawdzie o twoim domu i o domu twego ojca, że po wieczne czasy chodzić będziecie przed moim obliczem, lecz teraz taki jest wyrok Pana: Nie będzie tak! Gdyż tych, którzy mnie czczą, i ja uczczę, a którzy mną gardzą, będą wzgardzeni. Oto idą dni, i odetnę twoje ramię i ramię domu twego ojca, aby nie było już starca w twoim domu. Wtedy zazdrośnie spoglądać będziesz na wszystko, co dobrego wyświadczę Izraelowi, i już nigdy nie będzie starca w twoim domu. Wprawdzie nie każdego z twoich usunę od mego ołtarza, aby twoje oczy utrapić i twoją duszę do omdlenia doprowadzić, jednak większość twojej rodziny padnie od miecza w wieku męskim. A to będzie ci znakiem, który się pojawi co do obu twoich synów, Chofniego i Pinechasa: Obaj w jednym dniu zginą.” (1 Sam 2,27-34 BW).

Powołani do służby

Tekst pamięciowy: 2 Kor 5,18

„Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas ze sobą przez Chrystusa i zlecił nam posługę jednania.” (2 Kor 5,18 BT).

1. Kto powołał nas do służby w dziele Pańskim?

2 Kor 5,18-21; Mt 28,18-20

„Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas ze sobą przez Chrystusa i zlecił nam posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał ze sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem! On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą.” (2 Kor 5,18-21 BT);

„Wszystko to pochodzi od Boga, który pojednał nas ze sobą za pośrednictwem Chrystusa, a nam zlecił posługę pojednywania. Bóg pojednał w Chrystusie świat ze sobą, nie pamięta o grzechach ludzi, a nam nakazał głosić pojednanie. Jesteśmy zatem wysłańcami Chrystusa i sam Bóg przez nas upomina. W imieniu Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem! On dla nas zrzucił winę na Tego, który nie popełnił żadnego grzechu, abyśmy w Nim osiągnęli sprawiedliwość Bożą.” (2 or 5,18-21 BP);

„Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.” (Mt 28,18-20 BT);

„Ale Jezus przystąpiwszy, mówił do nich, a rzekł: Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi. Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego; Ucząc je przestrzegać wszystkiego, com wam przykazał. A oto Jam jest z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata. Amen.” (Mt 28,18-20 BG).

2. Jakie znaczenie ma służba dla współwierzących i niewierzących?

Mk 16,15.16; Ef 4,10-16

„I powiedział im: Idźcie na cały świat, głoście ewangelię całemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony, a kto nie uwierzy, będzie potępiony.” (Mk 16,15.16 BP);

„I rzekł im: Idąc na cały świat, głoście ewangelię wszystkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony.” (Mk 16,15.16 BT);

„Ten, który zstąpił, jest i Tym, który wstąpił ponad niebiosa, aby wszystko napełnić. On to ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, [jeszcze] innych ewangelistami, pasterzami i nauczycielami, aby przygotowali świętych do dzieła posługi, do budowy Ciała Chrystusowego, aż do osiągnięcia jedności w wierze i poznaniu Syna Bożego, do osiągnięcia doskonałego człowieczeństwa i wielkości na miarę Pełni Chrystusa. Już nie będziemy dziećmi, które się zdają na igraszkę fal i poddają prądom nauki prowadzącej przez oszustwa i przebiegłość ludzką na manowce. Ale żyjąc według zasad miłości, będziemy dorastali pod każdym względem do Niego, czyli Chrystusa, który jest Głową. W Nim całe Ciało zespala się i wiąże dzięki spełnianiu przez poszczególne członki wyznaczonych funkcji. Tak dokonuje się wzrost Ciała, które buduje się samo w sobie przez miłość.” (Ef 4,10-16 BP);

„Ten, który zstąpił, jest i Tym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko napełnić. On też ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami, aby przysposobili świętych do wykonywania posługi dla budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa. [Chodzi o to], abyśmy już nie byli dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki, na skutek oszustwa ze strony ludzi i przebiegłości w sprowadzaniu na manowce fałszu. Natomiast, żyjąc prawdziwie w miłości, sprawmy, by wszystko wzrastało ku Temu, który jest Głową – ku Chrystusowi. Od Niego [poczynając] całe Ciało – zespalane i utrzymywane w łączności więzią umacniającą każdy z członków stosownie do jego miary – przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w miłości.” (Ef 4,10-16 BT).

3. Co powoduje, że czasem słabniemy w naszej służbie?

Mal 3,14.15; Ps 73,2-5; Job 21,7-14

„Mówiliście: „Nie warto służyć Bogu! Jaki pożytek mamy z tego, że przestrzegaliśmy Jego przykazań i że chodziliśmy z oznakami skruchy przed Jahwe Zastępów? Teraz szczęśliwymi nazywamy zuchwalców; nawet złoczyńcom wiedzie się znakomicie. Wystawiają Boga na próbę, a wychodzą z tego cało”.” (Mal 3,14.15 BP);

„Mówiliście: Daremny to trud służyć Bogu! Bo jaki pożytek mieliśmy z tego, że wykonywaliśmy Jego polecenia i chodziliśmy smutni w pokucie przed Panem Zastępów? Teraz zaś raczej zuchwalców nazywajmy szczęśliwymi, bo wzbogacili się bardzo ludzie bezbożni, którzy wystawiali na próbę Boga, a zostali ocaleni.” (Mal 3,14.15 BT);

„A moje stopy nieomal się nie potknęły, omal się nie zachwiały moje kroki. Zazdrościłem bowiem niegodziwym, widząc pomyślność grzeszników. Bo dla nich nie ma żadnych cierpień, ich ciało jest zdrowe, tłuste. Nie doznają ludzkich utrapień ani z [innymi] ludźmi nie cierpią.” (Ps 73,2-5 BT);

„Co do mnie - omal nie potknęły się nogi moje, Omal nie pośliznęły się kroki moje, Bo zazdrościłem zuchwałym, Widząc pomyślność bezbożnych. Albowiem nie mają żadnych utrapień, Zdrowe i krzepkie jest ich ciało. Znoju śmiertelników nie doznają I nie spadają na nich ciosy, Jak na innych ludzi.” (Ps 73,2-5 BW);

„Dlaczego żyją bezbożni i do lat sędziwych w pełni sił dochodzą? Cieszy ich widok licznego potomstwa, własnymi oczyma oglądają wnuki. W ich domach bezpieczeństwo i spokój, nie dosięga ich Boża chłosta. Ich buhaje zawsze zapładniają [krowy], krowy zaś rodzą zawsze bez poronień. Puszczają swe dzieci wolno, niby stada owiec, a one tańczą wesoło i skaczą. Śpiewają przy wtórze harf i bębnów, radują się słysząc flety. Upływają im dni szczęśliwe i spokojnie idą odchodzą do krainy zmarłych. A jednak mówili do Boga: Idź już sobie od nas! Nie chcemy znać dróg Twoich.” (Job 21,7-14 BR);

„Dlaczego to grzesznicy żyją, starzeją się, a nawet wzrastają w siłę? Potomstwo ich utrwala się przed obliczem, wnukowie wzrastają na ich oczach. W domach ich pokój, obca im trwoga i rózga Boża nie wisi nad nimi. Ich byk jest zawsze płodny, krowa ich cieli się, a nie roni. Ich dzieci biegają jak owce, młodzież ich skacze radośnie. Trzymając w rękach bębenki i harfy, tańczą przy dźwiękach piszczałki. W szczęśliwości pędzą dni swego życia, w pokoju zstępują do Szeolu. A przecież mówili do Boga: „Oddal się od nas, Twoich dróg nie chcemy poznawać”.” (Job 21,7-14 BP).

4. Co jeszcze może nas osłabić w służbie Bogu?

Mt 24,12

„A ponieważ bezprawie się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie.” (Mt 24,12 BW);

„A ponieważ wzmoże się nieprawość, ostygnie miłość wielu.” (Mt 24,12 BT).

5. Jakiej odpowiedzi udziela Bóg wszystkim tym, którzy Mu wiernie służą?

Mal 3,16-18

„Tak rozprawiali między sobą czciciele Jahwe, a Jahwe przysłuchiwał się uważnie. I napisano wobec Niego księgę pamięci o tych, którzy się boją Jahwe i czczą Jego Imię. Tych będę uważał - mówi Jahwe Zastępów - za swoją własność szczególną w dniu, w którym Ja wystąpię; i okażę im miłosierdzie, jak je okazuje ojciec synowi, który mu jest posłuszny. I znów zobaczycie różnicę między sprawiedliwym a bezbożnym, między tym, który Bogu służy, a tym, który Mu nie służy.” (Mal 3,16-18 BP);

„Wówczas mówili między sobą ludzie bojący się Boga, a Pan uważał i to posłyszał. Zapisano to w Księdze Wspomnień przed Nim na dobro bojących się Pana i czczących Jego imię. Oni będą moją własnością, mówi Pan Zastępów, w dniu, w którym będę działał, a będę dla nich łaskawy, jak litościwy jest ojciec dla syna, który jest mu posłuszny. Wtedy zobaczycie różnicę między sprawiedliwym a niegodziwcem, pomiędzy tym, który służy Bogu, a tym, który Mu nie służy.” (Mal 3,16-18 BT).

6. Jaki przykład służby pozostawił Jezus swoim naśladowcom?

Jan 13,4.5.12-15

„Wstał od wieczerzy, złożył szaty, a wziąwszy prześcieradło, przepasał się. Potem nalał wody do misy i począł umywać nogi uczniów i wycierać prześcieradłem, którym był przepasany.” (Jan 13,4.5 BW);

„A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie Nauczycielem i Panem, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem.” (Jan 3,12-15 BT);

„Kiedy więc umył im nogi i przywdziawszy swe szaty zasiadł do stołu, rzekł do nich: „Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Nazywacie mnie Mistrzem i Panem - i słusznie, bo jestem nim. Jeżeli tedy ja, Pan i Mistrz, umyłem wam nogi, to i wy powinniście jeden drugiemu nogi umywać. Dałem wam bowiem przykład - abyście wy także czynili tak, jak ja wam uczyniłem.” (Jan 3,12-15 Kow).  

Oddana służba Bogu (2)

Tekst pamięciowy: 5 Mjż 6,4-5

„Słuchaj Izraelu! Jahwe jest naszym Bogiem, Jahwe jedyny! Będziesz miłował swego Boga Jahwe z całego serca, z całej duszy i ze wszystkich swoich sił.” (5 Mjż 6,4-5 BP);

„Słuchaj, Izraelu! Jahwe, nasz Bóg, jest jedynym Bogiem. Będziesz miłował Jahwe, Boga twego, z całego twojego serca, z całej twojej duszy i ze wszystkich sił twoich.” (5 Mjż 6,4-5 BR);

„Słuchaj Israelu! WIEKUISTY, nasz Bóg, WIEKUISTY jest jeden! Będziesz więc miłował WIEKUISTEGO, twojego Boga, całym twoim sercem, całą twoją duszą i całą twoją mocą.” (5 Mjż 6,4-5 BGN).

1. Jakiej służby oczekiwał Stwórca od swojego narodu?

5 Mjż 6,1-3; 10,12.13

„A to są przykazania, ustawy i prawa, których Pan, wasz Bóg, nakazał was uczyć, abyście je pełnili w ziemi, do której się przeprawiacie, aby ją posiąść. Abyś był przejęty czcią dla Pana, Boga twego, przestrzegając po wszystkie dni twego życia wszystkich jego ustaw i przykazań, które Ja dziś nakazuję tobie, twoim synom i wnukom, i abyś żył długo. Słuchaj ich, Izraelu, i starannie je wykonuj, aby ci się dobrze powodziło i abyście się rozmnożyli bardzo w ziemi opływającej w mleko i miód, jak ci przyrzekł Pan, Bóg twoich ojców.” (5 Mjż 6,1-3 BW);

„Takie są polecenia, prawa i nakazy, których nauczyć was polecił mi Pan, Bóg wasz, abyście je wypełniali na ziemi, do której idziecie, by ją posiąść. Będziesz się bał Pana, Boga swego, zachowując wszystkie Jego nakazy i prawa, które ja tobie rozkazuję wypełniać, tobie, twym synom i wnukom, po wszystkie dni życia twego, byś długo mógł żyć. Słuchaj, Izraelu, i pilnie tego przestrzegaj, aby ci się dobrze powodziło i abyś się bardzo rozmnożył, jak ci przyrzekł Pan, Bóg ojców twoich, że ci da ziemię opływającą w mleko i miód.” (5 Mjż 6,1-3 BT);

„A oto przykazanie, prawa i nakazy, których polecił [mi] nauczyć was Jahwe, wasz Bóg, byście je wypełniali w kraju, do którego idziecie, by wziąć go w posiadanie. [Izraelu!] Masz odczuwać bojaźń przed twym Bogiem Jahwe, zachowując wszystkie Jego prawa i przykazania, jakie ja ci nadaję, ty sam oraz twoi synowie i wnukowie po wszystkie dni życia twego, aby się przedłużył okres twego życia. Słuchaj więc, Izraelu, i staraj się wypełniać to, przez co dobrze będzie ci się działo i przez co bardzo się rozmnożysz w ziemi mlekiem i miodem płynącej, jak ci to zapowiedział Jahwe, Bóg twoich ojców.” (5 Mjż 6,1-3 BP);

„A teraz, Izraelu, czego żąda od ciebie Pan, Bóg twój? Tylko tego, byś się bał Pana, Boga swojego, chodził wszystkimi Jego drogami, miłował Go, służył Panu, Bogu twemu, z całego swojego serca i z całej swej duszy, strzegł poleceń Pana i Jego praw, które ja ci podaję dzisiaj dla twego dobra.” (5 Mjż 10,12.13 BT);

„Teraz więc, Izraelu, czego żąda od ciebie Pan, twój Bóg! Tylko, abyś okazywał cześć Panu, swemu Bogu, abyś chodził tylko jego drogami, abyś go miłował i służył Panu, swemu Bogu, z całego serca i z całej duszy, abyś przestrzegał przykazań Pana i jego ustaw, które Ja ci dziś nadaję dla twego dobra.” (5 Mjż 10,12.13 BW);

„Izraelu! Czegóż to innego żąda teraz Jahwe od ciebie, jak tego, abyś się lękał swego Boga, Jahwe, abyś postępował wiernie jego drogami, byś Go miłował i służył swemu Bogu, Jahwe, z całego serca i z całej duszy? Abyś strzegł przykazań Jahwe i Jego praw, które teraz ci podaję dla twego dobra?” (5 Mjż 10,12.13 BP).

2. Jak ma wyglądać służba Bogu dziś – w czasach Nowego Przymierza?

Rz 14,17.18; 1 Kor 6,20; 7,19

„Bo królestwo Boże – to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym. A kto w taki sposób służy Chrystusowi, ten podoba się Bogu i ma uznanie u ludzi.” (Rz 14,17.18 BT);

„Albowiem królestwo Boże nie jest pokarm ani napój, ale sprawiedliwość i pokój i radość w Duchu Świętym: Bo kto w tych rzeczach służy Chrystusowi, miły jest Bogu, a przyjemny ludziom.” (Rz 14,17.18 BG);

„Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym.” (1 Kor 6,20 BW);

„Drogo bowiem zostaliście kupieni. Wysławiajcie więc Boga w waszym ciele i w waszym duchu, które należą do Boga.” (1 Kor 6,20 BUG);

„Bóg nabył was na własność za wielką cenę. Niech więc ciała wasze chwalą Boga.” (1 Kor 6,20 BP);

„Zarówno obrzezanie jak i nieobrzezanie nie ma bowiem znaczenia, liczy się tylko przestrzeganie przykazań Bożych.” (1 Kor 7,19 BP);

„Niczym jest zarówno obrzezanie, jak i nieobrzezanie, a ważne jest tylko zachowywanie przykazań Bożych.” (1 Kor 7,19 BT).

3. W jaki sposób Słowo Boże podkreśla potrzebę zaangażowania się w służbę wszystkich wierzących?

1 Kor 12,7.11.26.27

„A w każdym różnie przejawia się Duch ku wspólnemu pożytkowi.” (1 Kor 12,7 BW);

„Każdemu natomiast dawany jest przejaw Ducha dla wspólnej korzyści.” (1 Kor 12,7 BPD);

„Duch objawia się każdemu dla wspólnego dobra.” (1 Kor 12,7 BP);

„Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.” (1 Kor 12,11 BR);

„A to wszystko sprawuje jeden a tenże Duch, udzielając z osobna każdemu, jako chce.” (1 Kor 12,11 BG);

„Wszystkie te dary są dziełem jednego i tego samego Ducha, który je rozdziela, tak jak chce.” (1 Kor 12,11 BP);

„I jeśli cierpi jeden członek, cierpią z nim wszystkie członki; jeśli doznaje chwały jeden członek, cieszą się z nim wszystkie członki. Wy zaś jesteście ciałem Chrystusa, a z osobna członkami.” (1 Kor 12,26.27 BPD);

„Tak więc, gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie inne członki; podobnie gdy jednemu członkowi okazywane jest poszanowanie, współradują się wszystkie członki. Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi jego członkami.” (1 Kor 12,26.27 BR);

„Zatem gdy cierpi jeden członek - tego samego doznają wszystkie członki; kiedy zostaje wyniesiony jeden członek - wespół się radują wszystkie członki. Zaś wy jesteście Ciałem Chrystusa, a z osobna członkami.” (1 Kor 12,26.27 BGN).

4. Jakimi darami możemy służyć Bogu i bliźnim?

Rz 12,1-16

„Wzywam was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza. A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe. Powiadam bowiem każdemu spośród was, mocą danej mi łaski, by nie rozumiał o sobie więcej, niż należy rozumieć, lecz by rozumiał z umiarem stosownie do wiary, jakiej Bóg każdemu udzielił. Jak bowiem w jednym ciele wiele mamy członków, a nie wszystkie członki tę samą czynność wykonują, tak my wszyscy jesteśmy jednym ciałem w Chrystusie, a z osobna jesteśmy członkami jedni drugich. A mamy różne dary według udzielonej nam łaski; jeśli dar prorokowania, to niech będzie używany stosownie do wiary; jeśli posługiwanie, to w usługiwaniu; jeśli kto naucza, to w nauczaniu; jeśli kto napomina, to w napominaniu; jeśli kto obdarowuje, to w szczerości; kto jest przełożony, niech okaże gorliwość; kto okazuje miłosierdzie, niech to czyni z radością. Miłość niech będzie nieobłudna. Brzydźcie się złem, trzymajcie się dobrego. Miłością braterską jedni drugich miłujcie, wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku, w gorliwości nie ustawając, płomienni duchem, Panu służcie, w nadziei radośni, w ucisku cierpliwi, w modlitwie wytrwali; wspierajcie świętych w potrzebach, okazujcie gościnność. Błogosławcie tych, którzy was prześladują, błogosławcie, a nie przeklinajcie. Weselcie się z weselącymi się, płaczcie z płaczącymi. Bądźcie wobec siebie jednakowo usposobieni; nie bądźcie wyniośli, lecz się do niskich skłaniajcie; nie uważajcie sami siebie za mądrych.” (Rz 12,1-16 BW);

„A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu miłą, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej. Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu miłe i co doskonałe. Mocą bowiem łaski, jaka została mi dana, mówię każdemu z was: Niech nikt nie ma o sobie wyższego mniemania, niż należy, lecz niech sądzi o sobie trzeźwo – według miary, jaką Bóg każdemu w wierze wyznaczył. Jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą czynność – podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie członkami. Mamy zaś według udzielonej nam łaski różne dary: bądź dar proroctwa – [aby go stosować] zgodnie z wiarą; bądź to urząd diakona – dla wykonywania czynności diakońskich; bądź urząd nauczyciela – dla wypełniania czynności nauczycielskich; bądź dar upominania – dla karcenia. Kto zajmuje się rozdawaniem, [niech to czyni] ze szczodrobliwością; kto jest przełożonym, [niech działa] z gorliwością; kto pełni uczynki miłosierdzia, [niech to czyni] ochoczo. Miłość niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem. W miłości braterskiej nawzajem bądźcie sobie życzliwi. W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie. Nie opuszczajcie się w gorliwości. Bądźcie płomiennego ducha. Pełnijcie służbę Panu. Weselcie się nadzieją. W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie wytrwali. Zaradzajcie potrzebom świętych. Przestrzegajcie gościnności. Błogosławcie tych, którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie złorzeczcie. Weselcie się z tymi, którzy się weselą, płaczcie z tymi, którzy płaczą. Bądźcie między sobą jednomyślni. Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to, co pokorne. Nie uważajcie sami siebie za mądrych.” (Rz 12,1-16 BT).

5. O czym powinien pamiętać każdy chrześcijanin podczas służby?

1 Kor 9,24-27

„Czy nie wiecie, że zawodnicy na stadionie wszyscy biegną, a tylko jeden zdobywa nagrodę? Tak biegnijcie, abyście nagrodę zdobyli. A każdy zawodnik od wszystkiego się wstrzymuje, tamci wprawdzie, aby znikomy zdobyć wieniec, my zaś nieznikomy. Ja tedy tak biegnę, nie jakby na oślep, tak walczę na pięści, nie jakbym w próżnię uderzał; ale umartwiam ciało moje i ujarzmiam, bym przypadkiem, będąc zwiastunem dla innych, sam nie był odrzucony.” (1 Kor 9,24-27 BW);

„Czy nie wiecie, że chociaż na stadionie biegną wszyscy zawodnicy, to jednak tylko jeden otrzymuje nagrodę. Dlatego tak biegnijcie, abyście ją osiągnęli! Każdy, kto bierze udział w zawodach sportowych, odmawia sobie wszystkiego. Oni walczą, aby otrzymać w nagrodę wieniec, który przemija, a my walczymy o nagrodę nie przemijającą. Ja więc nie biegnę na oślep, a kiedy uderzam, nie trafiam w próżnię, lecz poskramiam i ujarzmiam moje ciało, abym nauczając innych sam nie odpadł [w zawodach].” (1 Kor 9,24-27 BP).

6. Z jakimi doświadczeniami muszą się liczyć słudzy Boży, którzy poświęcają się w pracy na niwie Pańskiej?

1 Kor 9,3-9

„Oto moja obrona wobec tych, którzy mnie potępiają. Czyż nie mamy prawa skorzystać z jedzenia i picia? Czyż nie wolno nam brać ze sobą niewiasty-siostry, podobnie jak to czynią pozostali apostołowie oraz bracia Pańscy i Kefas? Czy tylko mnie samemu i Barnabie nie wolno nie zarobkować? Czy ktoś pełni kiedykolwiek służbę żołnierską, pozostając na własnym żołdzie? Albo czy ktoś uprawia winnicę i nie spożywa z jej owoców? Lub czy pasie ktoś trzodę, a nie posila się jej mlekiem? Czyż mówię to tylko na zwykły ludzki sposób? Czy nie wspomina o tym także Prawo? Napisane jest właśnie w Prawie Mojżesza: Nie zawiążesz pyska wołowi młócącemu. Czyż o woły troszczy się Bóg.” (1 Kor 9,3-9 BT);

„Oto moja obrona wobec tych, którzy wysuwają przeciwko mnie zarzuty. Czy nie mamy prawa do utrzymania przez was? Czy nie wolno nam zabrać ze sobą siostry, kobiety, podobnie jak czynią to pozostali apostołowie oraz bracia Pana i Kefas? Czy tylko mnie i Barnabie nie wolno zwalniać się od pracy ręcznej? Któż pełni kiedykolwiek służbę żołnierską na własny koszt? Kto uprawia winnicę, a nie kosztuje jej owocu? Albo kto pasie trzodę i nie kosztuje mleka, które trzoda daje? Czy mówię tylko o tym według ludzkiego sposobu myślenia? Czy nie wspomina o tym również Prawo? Otóż w Prawie Mojżesza jest napisane: „Nie zawiążesz pyska młócącemu wołowi”. Czy Bóg, który to powiedział, troszczy się o woły?” (1 Kor 9,3-9 BP).