Spotkanie grzesznicy z Jezusem

Tekst pamięciowy: Mt 9,12

„Lecz On, usłyszawszy to, powiedział: Nie zdrowi, lecz chorzy potrzebują lekarza.” (Mt 9,12 BR);

„A gdy [Jezus] to usłyszał, rzekł: Nie potrzebują zdrowi lekarza, lecz ci, co się źle mają.” (Mt 9,12 BW).

1. Od kogo Jezus przyjął zaproszenie?

Łk 7,36

„Jeden z faryzeuszów zaprosił Go do siebie na śniadanie. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce przy stole.” (Łk 7,36 BP);

„Prosił Go zaś pewien faryzeusz, aby spożył z nim posiłek. Wstąpił więc do domu tego faryzeusza i spoczął przy stole.” (Łk 7,36 BPD);

„Pewien faryzeusz zaprosił go do siebie na ucztę. Wszedł więc do domu faryzeusza i zasiadł do stołu.” (Łk 7,36 Kow).

2. Kto również przyszedł do domu faryzeusza? Co przyniósł ze sobą ten gość?

Łk 7,37

„A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że gości w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku.” (Łk 7,37 BT);

„W mieście tym żyła jawnogrzesznica. Gdy się dowiedziała, że na uczcie w domu faryzeusza znajduje się Jezus, przyniosła naczynie alabastrowe z wonnym olejkiem.” (Łk 7,37 Kow).

3. Jak zachowywała się niewiasta wobec Jezusa?

Łk 7,38

„I stanąwszy z tyłu u jego nóg, zapłakała, i zaczęła łzami zlewać nogi jego i włosami swojej głowy wycierać, a całując jego stopy, namaszczała je olejkiem.” (Łk 7,38 BW).

4. Co Szymon myślał o zaistniałej sytuacji?

Łk 7,39

„Widząc to faryzeusz, który Go zaprosił, pomyślał sobie: - Gdyby On był prorokiem, to by przecież wiedział, co to za jedna ta kobieta, która Go dotyka - że to grzesznica.” (Łk 7,39 BP);

„Faryzeusz, który go zaprosił, widząc to pomyślał sobie w duszy: „Gdyby on był prorokiem, wiedziałby, kto go dotyka i jaka jest ta kobieta: że to jawnogrzesznica.” (Łk 7,39 Kow).

5. W jaki sposób Jezus ocenił Szymona i niewiastę?

Łk 7,40-46

„Na to Jezus rzekł do niego: Szymonie, mam ci coś do powiedzenia. On rzekł: Powiedz, Nauczycielu. Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników. Jeden winien mu był pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. Gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwom. Który z nich więc będzie go bardziej miłował? Szymon odpowiedział: Przypuszczam, że ten, któremu więcej darował. On zaś mu rzekł: Słusznie osądziłeś. Potem zwróciwszy się w stronę kobiety, rzekł do Szymona: Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twego domu, a nie podałeś Mi wody do nóg; ona zaś łzami oblała Mi stopy i otarła je swymi włosami. Nie powitałeś Mnie pocałunkiem; a ona, odkąd wszedłem, nie przestała całować stóp moich. Głowy nie namaściłeś Mi oliwą; ona zaś olejkiem namaściła moje stopy.” (Łk 7,40-46 BT).

6. Jakie ważne słowa skierował Jezus do niewiasty?

Łk 7,48.50.

„Do niej zaś rzekł: - Twoje grzechy są odpuszczone. (...) A do kobiety powiedział: - Wiara twoja cię zbawiła. Idź w pokoju.” (Łk 7,48.50. BP);

„Do niej zaś powiedział: Twoje grzechy zostały ci odpuszczone. (...) On zaś powiedział do kobiety: Wiara twoja cię ocaliła, idź w pokoju.” (Łk 7,48.50 BPD).

7. Jak myślisz, dlaczego Szymon zaprosił Pana Jezusa na ucztę? Co Zbawiciel zasugerował faryzeuszowi?

Łk 7,47

„Dlatego mówię ci: Są jej darowane liczne grzechy, bo okazała wielką miłość. Komu zaś mniej jest darowane, to znaczy, że zdobył się na mniejszą miłość.” (Łk 7,47 BR);

„Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje.” (Łk 7,47 BT).

8. Czy ludzie żyjący wg woli Bożej, mogą przebywać razem z grzesznikami na różnych imprezach? Jeżeli tak, to w jakim celu?

Przyp.Sal 4,14; 24,1; 24,11; Jan 2,2; 1 Kor 10,31-33

„Na drogę bezbożnych nie wchodź i nie krocz drogą złych ludzi.” (Pzryp.Sal 4,14 BW);

„Nie wstępuj na ścieżkę grzeszników, nie wchodź na drogę złych ludzi.” (Przyp.Sal. 4,14 BT);

„Nie zazdrość złym ludziom, nie pragnij ich towarzystwa.” (Przyp.Sal 24,1 BP);

„Nie zazdrość złym ludziom, nie miej nic wspólnego z nimi.” (Przyp.Sal. 24,1 BR);

„Nie naśladuj ludzi złych, ani żądaj przebywać z nimi.” (Przyp.Sal. 24,1 BG);

„Staraj się pomóc tym, których na śmierć wiodą, ratuj tych, którzy drżą przed swoją zagładą.” (Przyp.Sal. 24,11 BR);

„Ratuj wydanych na śmierć, a tych, których się wiedzie na stracenie, zatrzymaj.” (Przyp.Sal. 24,11 BW);

„Wybawiaj pojmanych na śmierć; a od tych, którzy idą na stracenie, nie odwracaj się.” (Przyp.Sal. 24,11 BG);

„Ratuj tych, których wleką na śmierć; a gdy się toczą na rzeź – staraj się temu zapobiec.” (Przyp.Sal. 24,11 NBG);

„Na wesele zaproszono też Jezusa wraz z Jego uczniami.” (Jan 2,2 BPD);

„Przeto czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie. Nie bądźcie zgorszeniem ani dla Żydów, ani dla Greków, ani dla Kościoła Bożego. Podobnie jak ja, który się staram przypodobać wszystkim, nie szukając własnej korzyści, lecz dobra wielu, aby byli zbawieni.” (1 Kor 10,31-33 BR);

„Przeto czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie. Nie bądźcie zgorszeniem ani dla Żydów, ani dla Greków, ani dla Kościoła Bożego, podobnie jak ja, który się staram przypodobać wszystkim pod każdym względem, szukając nie własnej korzyści, lecz dobra wielu, aby byli zbawieni.” (1 Kor 10,31-33 BT);

„Cokolwiek zatem jecie czy pijecie, cokolwiek czynicie, wszystko czyńcie na chwałę Boga. Bądźcie ludźmi, którzy nie dają powodu do potknięć ani Żydom, ani Grekom, ani kościołowi Boga, jak i ja wszystkich we wszystkim zadawalam, nie szukając własnej korzyści, lecz wielu, aby byli zbawieni.” (1 Kor 10,31-33 BPD).

Spotkanie dziesięciu trędowatych z Jezusem

Tekst pamięciowy: Psalm 117

„Alleluja.

Chwalcie Jahwe, wszystkie ludy,

wysławiajcie Go, wszystkie narody.

Gdyż przemożna jest nad nami łaskawość Jego,

a Jego wierność trwa wiecznie.” (Ps 117 BP);

„Wysławiajcie Pana, wszystkie ludy,

wychwalajcie Go, wszystkie narody.

Bo okazał nam wielkie miłosierdzie swoje,

a wierność Pana będzie trwać na wieki.

Alleluja!” (Ps 117 BR);

„Chwalcie Pana wszystkie narody!

chwalcie go wszyscy ludzie!

Albowiem rozszerzone jest nad nami miłosierdzie jego,

a prawda Pańska trwa na wieki.

Halleluja.” (Ps 117 BG).

1. Co wydarzyło się, gdy Jezus szedł do Jerozolimy? W jakich słowach trędowaci zwrócili się do Jezusa?

Łk 17,11-13

„Zmierzając do Jeruzalem, przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!” (Łk 17,11-13 BT).

2. Dlaczego trędowaci nie zbliżali się do Zbawiciela?

3 Mjż 13,45-46

„Człowiek dotknięty plagą trądu będzie miał rozdarte szaty i włosy na głowie w nieładzie; zasłoni on brodę i będzie wołał: „Nieczysty, nieczysty!” Dopóki będzie dotknięty tą zarazą, będzie uważany za nieczystego. Będzie mieszkał w odosobnieniu, poza obozem.” (3 Mjż 13,45-46);

„Trędowaty, na którym jest ta plaga, winien mieć szaty rozdarte, włosy na głowie rozwichrzone, brodę zasłoniętą i winien wołać: Nieczysty, nieczysty! Przez cały czas trwania tej choroby będzie nieczysty. Samotnie mieszkać będzie, jego mieszkanie będzie poza obozem.” (3 Mjż 13,45-46 BW).

3. Jakie polecenie dął im Jezus?

Łk 17,14; 3 Mjż 14,1-9; por. Łk 5,12-14

„Gdy ich zobaczył, powiedział do nich: Idźcie, pokażcie się kapłanom. I stało się, gdy szli, że zostali oczyszczeni.” (Łk 17,14 BPD);

„Jahwe przemówił do Mojżesza: - Takie oto przepisy będą obowiązywały trędowatego w dniu jego oczyszczenia: Przyprowadzą go do kapłana. Kapłan wyjdzie poza obóz i [tam] go obejrzy. Kiedy stwierdzi, że ognisko trądu zagoiło się na tym trędowatym, kapłan wyda polecenie, aby dla oczyszczającego się wziąć dwa żywe ptaki czyste, a także drewno cedrowe, karmazyn i hizop. Jednego ptaka każe kapłan zabić nad naczyniem glinianym z wodą źródlaną. Potem weźmie ptaka żywego, drewno cedrowe, karmazyn i hizop i zanurzy je wraz z żywym ptakiem we krwi ptaka zabitego nad wodą źródlaną. Następnie pokropi siedem razy [tą wodą] oczyszczającego się z trądu i uzna go za czystego. A ptaka żywego wypuści na wolność. Oczyszczający się wypierze z kolei swoje szaty, ostrzyże wszystkie włosy, umyje się w wodzie i będzie czysty. Potem pójdzie do obozu, ale przez siedem dni będzie przebywał poza swoim namiotem. Siódmego dnia [ponownie] ostrzyże wszystkie włosy: na głowie, na brodzie i nad oczyma (zgoli wszystkie włosy), wypierze swoje szaty, umyje się w wodzie i będzie uznany za czystego.” (3 Mjż 14,1-9 BP);

„Kiedy był w jednym z miast, pojawił się człowiek, cały pokryty trądem. Zobaczywszy Jezusa upadł na twarz i błagał Go, mówiąc: - Panie, jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić! I wyciągnąwszy rękę dotknął go, mówiąc: - Chcę, bądź oczyszczony. I trąd natychmiast znikł. A On przykazał: - Nie mów o tym nikomu, ale pokaż się kapłanowi i złóż ofiarę za swoje oczyszczenie, jak nakazał Mojżesz im na świadectwo.” (Łk 5,12-14 BP).

4. Kto wrócił do Jezusa i jak się zachował?

Łk 17,15-16

„Jeden zaś z nich, gdy zobaczył, że został wyleczony, wrócił, donośnym głosem chwaląc Boga. Potem upadł na twarz u Jego stop i dziękował Mu; a był on Samarytaninem.” (Łk 17,15-16 BPD);

„Wtedy jeden z nich, gdy spostrzegł, że jest oczyszczony, wrócił, wysławiając całym głosem Boga. Potem upadł Mu do nóg i dziękował. A był to Samarytanin.” (Łk 17,15-16 BR).

5. Jakie ważne pytania postawił Jezus? Kim był ten, który wrócił, by podziękować?

Łk 17,17-18

„Jezus zaś odpowiadając rzekł: Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest jeszcze dziewięciu? Nie znalazł się nikt, kto by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?” (Łk 17,17-18 BR);

„Jezus odpowiedział: - Czyż nie dziesięciu zostało uzdrowionych? Gdzież jest dziewięciu? Żaden nie wrócił, aby uwielbić Boga, tylko ten cudzoziemiec?” (Łk 17,17-18 BP).

6. Kto dostąpił uleczenia ciała i ducha, a komu tylko zależało na powrocie do codzienności?

Łk 17,19

„Do niego zaś rzekł: Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła.” (Łk 17,19 BT);

„I powiedział mu: Wstań i idź! Twoja wiara cię ocaliła.” (Łk 17,19 BPD);

„Rzekł mu tedy: Wstań a idź. Wiara twa wybawiła cię.” (Łk 17,19 BB).  

Spotkanie setnika z Kafarnaum z Jezusem

Tekst pamięciowy Mt 8,13

„Do setnika zaś Jezus rzekł: Idź, niech ci się stanie, jak uwierzyłeś. I o tej godzinie jego sługa odzyskał zdrowie.” (Mt 8,13 BT);

„A potem powiedział do setnika: Idź i niech się stanie tak, jak uwierzyłeś. I właśnie o tej godzinie został uzdrowiony jego sługa.” (Mt 8,13 BR).

1. O co poprosił setnik Jezusa?

Mt 8,5-6

„Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, przystąpił do niego z prośba pewien setnik i powiedział: „Panie, sługa mój leży w domu paraliżem tknięty wśród strasznych boleści.” (Mt 8,5-6 Kow);

„A kiedy Jezus wchodził do Kafarnaum, pewien setnik wyszedł Mu naprzeciw i prosił Go, mówiąc: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i strasznie cierpi.” (Mt 8,5-6 BR).

2. Jak setnik zareagował, gdy Jezus zaproponował, że pójdzie i uzdrowi sługę?

Mt 8,7-9

„Powiedział mu Jezus: Pójdę i uzdrowię go. Lecz setnik na to: Panie, ja nie jestem godzien, abyś wszedł pod mój dach, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiony mój sługa. Bo ja, sam będąc podległy władzy, również mam poddanych mi żołnierzy. I kiedy mówię do jednego: Idź - to on odchodzi. A kiedy mówię drugiemu: Przyjdź - to przychodzi. A do sługi gdy mówię: Zrób to - to on to zrobi.” (Mt 8,7-9 BR).

3. Jakimi cechami charakteryzował się setnik?

Mt 8,6

„Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi.” (Mt 8,6 BP);

„I powiedział: „Panie, sługa mój leży w domu paraliżem tknięty wśród strasznych boleści” (Mt 8,6 Kow).

4. Czego uczy as relacja setnika i jego sługi? Omów w kontekście relacji w szkole, w pracy i Kościele?

Przyp. Sal. 14,35

„Rozsądnemu słudze król przychylny, a gniew budzi przynoszący wstyd.” (Przyp. Sal 14,35 BT);

„Król jest łaskawy dla roztropnego sługi, lecz gniewa się na tego, kto postępuje haniebnie.” (Przyp. Sal. 14,35 BW);

„Król względy okazuje słudze roztropnemu, gniewa się zaś na tego, który mu źle czyni.” (Przyp. Sal. 14,35 BR).

5. Co powiedział Jezus, gdy zobaczył wiarę setnika? Kiedy zaczęły się spełniać słowa Jezusa?

Mt 8,10-12; por. Dz.Ap. 10,34-36; Obj 7,9-10

„Kiedy Jezus to usłyszał, zdumiał się i powiedział do tych, którzy szli za Nim: - Zaprawdę, powiadam wam, nie znalazłem tak wielkiej wiary w Izraelu. A powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i Zachodu i zasiądą przy stole w królestwie niebieskim razem z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem, synowie zaś królestwa będą wyrzuceni na zewnątrz, w ciemność. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.” (Mt 8,10-12 BP);

„Usłyszawszy to Jezus zdumiał się i rzekł do tych, którzy mu towarzyszyli: „Zaprawdę powiadam wam, nie znalazłem nikogo nikogo Izraelu, kto by miał tak wielką wiarę. Dlatego zapewniam was: wielu przyjdzie ze wschodu i zachodu i zasiądą do stołu w królestwie niebieskim wespół z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem; synowie królestwa natomiast zostaną wyrzuceni precz do ciemności; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.” (Mt 8,10-12 Kow);

„Wtedy Piotr przemówił w dłuższym wywodzie: Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie. Posłał swe słowo synom Izraela, zwiastując im pokój przez Jezusa Chrystusa. On to jest Panem wszystkich.” (Dz.Ap. 10,34-36 BT);

„Piotr zaś otworzył usta i przemówił: Naprawdę, zaczynam rozumieć, że Bóg nie jest kimś, kto jednych traktuje lepiej niż innych, lecz w każdym narodzie miły mu jest ten, kto się Go boi i czyni sprawiedliwość. Słowo, które posłał synom Izraela, głosząc dobrą nowinę o pokoju przez Jezusa Chrystusa; On to jest Panem wszystkich.” (Dz.Ap. 10,34-36 BPD);

„Piotr zabrał głos: „Teraz z całą pewnością rozumiem, że Bóg nie gardzi żadnym człowiekiem, ale w każdym narodzie miły Mu jest ten, kto jest bogobojny i prawy. Posłał więc Bóg słowo synom Izraela, głosząc dobrą nowinę pokoju przez Jezusa Chrystusa - On jest Panem wszystkich.” (Dz.Ap. 10,34-36 BP);

„Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: Zbawienie w Bogu naszym, Zasiadającym na tronie, i w Baranku.” (Obj 7,9-10 BT).

6. Dlaczego tacy ludzie jak setnik czy niewiasta kananejska otrzymali to, o co prosili, mimo że Jezus przyszedł do „owiec które zginęły z domu Izraela”?

Mt 8,13

„Jezus powiedział też setnikowi: Idź, a jak uwierzyłeś, niech ci się stanie. I w tej godzinie został uzdrowiony jego sługa.” (Mt 8,13 NBG);

„Do setnika zaś rzekł Jezus: „Idź! Niechaj ci się stanie tak, jak uwierzyłeś”. Tejże godziny sługa ozdrowiał.” (Mt 8,13 Kow);

„A setnikowi Jezus powiedział: - Idź, niech ci się stanie tak, jak uwierzyłeś. I w tejże chwili sługa został uzdrowiony.” (Mt 8,13 BP).  

Spotkanie kobiety kananejskiej z Jezusem

Tekst pamięciowy: Psalm 103,3.4

„To On odpuszcza wszystkie twe przewiny i leczy wszystkie twoje niemoce. On wybawia od śmierci twe życie, wieńczy cię łaską i miłosierdziem.” (Ps 103,3.4 BP);

„On odpuszcza wszystkie winy twoje, Leczy wszystkie choroby twoje. On ratuje od zguby życie twoje; On wieńczy cię łaską i litością. „ (Ps 103,3.4 BW).

1. Z jaką, wielką prośbą zwróciła się niewiasta kananejska do Jezusa?

Mt 15,22.25

„I oto kobieta kananejska z tamtych okolic wyszła i zaczęła wołać: Zmiłuj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest strasznie dręczona przez demona. Jednak ona podeszła i kłaniając się poprosiła: Panie, pomóż mi!” (Mt 15,22.25 BPD);

„A oto nadeszła pewna niewiasta chananejska z tamtych stron i zaczęła głośno błagać: „Zmiłuj się nade mną, Panie, Synu Dawidowy! Szatan dręczy moją córkę okrutnie. Tymczasem niewiasta podeszła bliżej i rzucając mu się do nóg błagała: „Panie, ratuj mnie!”.” (Mt 15,22.25);

„A oto niewiasta Chananejska wyszedszy z onych krajów, zawołała mówiąc kniemu: Zmiłuj się nade mną Panie Synu Dawidów. Córka moja cięszko bywa ode diabła udręczona. Ale ona przyszedszy, dała mu chwałę mówiąc: Panie pomóż mi.” (Mt 15,22.25 BB).

2. Jaki był główny cel posłannictwa Jezusa?

Mt 15,24; por. Mt 10,5-6; DzAp 13,46

„On odpowiedział: - Zostałem posłany tylko do tych owiec, które zginęły z domu Izraela.” (Mt 15,24 BP);

„Lecz on odrzekł: „Zostałem posłany jedynie do zaginionych owiec domu Izraela.” (Mt 15,24 Kow);

„Tych dwunastu posłał Jezus z takimi poleceniami: Nie udawajcie się w drogę do pogan i nie wchodźcie do miasta Samarytan. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela.” (Mt 10,5-6 BPD);

„Tych to dwunastu rozesłał Jezus dając im przedtem takie pouczenie: „Nie idźcie między pogan i nie wstępujcie do żadnego z miast samarytańskich; lecz idźcie najpierw do zaginionych owiec domu Izraelowego.” (Mt 10,5-6 Kow);

„Wtedy Paweł i Barnaba odpowiedzieli odważnie i rzekli: Wam to najpierw miało być opowiadane Słowo Boże, skoro jednak je odrzucacie i uważacie się za niegodnych życia wiecznego, przeto zwracamy się do pogan.” (DzAp 13,46 BW);

„Wtedy Paweł i Barnaba z ufną śmiałością powiedzieli: Wam najpierw należało opowiedzieć Słowo Boga, skoro jednak odsuwacie je od siebie i uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, oto zwracamy się do pogan.” (DzAp 13,46 BPD).

3. Jaka była reakcja uczniów na zachowanie kobiety? Jak dziś reagujemy na natrętnych ludzi?

Mt 15,23

„Lecz On nie odpowiedział na to ani słowem. Uczniowie zaś Jego, zbliżywszy się do Niego, mówili: Odpraw ją, bo prześladuje nas swym krzykiem.” (Mt 15,23 BR);

„On zaś ani słowem nie odezwał się do niej. A uczniowie podszedłszy do Niego prosili: - Odpraw ją, bo krzyczy za nami.” (Mt 15,23 BP).

4. W jaki sposób Jezus odpowiedział kobiecie?

Mt 15,26

„On jednak odparł: Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom.” (Mt 15,26 BT);

„A On jej odpowiedział: Nie wypada zabierać chleba dzieciom po to, by go rzucać szczeniętom!” (Mt 15,26 BR).

5. W jaki sposób ta zdeterminowana kobieta wykorzystała wypowiedź Jezusa i co w ten sposób udowodniła?

Mt 15,27

„Ona na to: Tak, Panie, ale i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu ich panów.” (Mt 15,27 BPD);

„To prawda, Panie - odrzekła - lecz szczenięta zjadają przecież okruszyny, które spadają ze stołu ich panów.” (Mt 15,27 Kow.);

„Litości, Panie! - powiedziała kobieta. - Przecież i szczenięta żywią się okruchami, które spadają z pańskich stołów.” (Mt 15,27 BR).

6. Jakie świadectwo o wierze tej kananejskiej niewiasty wydał Pan Jezus?

Mt 15,28

„Wtedy Jezus jej odpowiedział: O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak pragniesz! Od tej chwili jej córka była zdrowa.” (Mt 15,28 BT);

„Wtedy rzekł jej Jezus: „Niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie tak, jak chcesz!” W tejże chwili została uzdrowiona jej córka.” (Mt 15,28 Kow);

„Wtedy Jezus odpowiedział jej: - Niewiasto, wielka jest twoja wiara, niech spełni się twoja prośba! I od tej chwili jej córka wyzdrowiała.” (Mt 15,28 BP).

7. O czym powinniśmy zawsze pamiętać w trudnych sytuacjach życia?

Mt 7,7-11; Jer 29,12-14 I cz.

„Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą. Gdy któregoś z was syn prosi o chleb, czy jest taki, który poda mu kamień? Albo gdy prosi o rybę, czy poda mu węża? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec wasz, który jest w niebie, da to, co dobre, tym, którzy Go proszą.” (Mt 7,7-11 BT);

„Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; stukajcie, a otworzą wam. Ktokolwiek bowiem prosi - otrzymuje, kto szuka - znajduje, a kto stuka - temu otwierają. Bo czy ktoś z was poda kamień własnemu dziecku, które prosi o chleb? Albo gdy prosi o rybę, czy poda mu węża? Jeśli tedy wy, choć tak niedoskonali jesteście, potraficie dawać rzeczy dobre waszym dzieciom, to o ileż bardziej same dobrodziejstwa ześle Ojciec wasz Niebieski tym, którzy Go o to proszą!” (Mt 7,7-11 BR);

„Wtedy, kiedy zaczniecie Mnie wzywać, gdy zaczniecie modlić się do Mnie, Ja was wysłucham. Gdy zaczniecie Mnie szukać, znajdziecie Mnie, gdyż szukać Mnie będziecie z całego serca. A Ja sprawię, że będziecie mogli Mnie znaleźć - wyrocznia Pana.” (Jer 29,12-14 I cz. BR);

„A wtedy będziecie Mnie wzywać i pójdziecie, aby się do Mnie modlić, a Ja was wysłucham. Szukając Mnie – znajdziecie, gdy będziecie Mnie szukać całym waszym sercem. Dam się wam znaleźć mówi WIEKUISTY.” (Jer 29,12-14 I cz. BGN);

„A kiedy mnie wzywać i ustawicznie modlić się do mnie będziecie - wysłucham was. Kiedy zaś szukać mnie będziecie, znajdziecie mnie; tak, kiedy będziecie mnie szukać całym sercem, pozwolę się wam odnaleźć - głosi Jahwe.” (Jer 29,12-14 I cz. BP).

Spotkanie niewidomego od urodzenia z Jezusem

Tekst pamięciowy: Jan 9,41

„Rzekł im Jezus: Gdybyście byli ślepi, nie mielibyście grzechu, a że teraz mówicie: Widzimy, przeto pozostajecie w grzechu.” (Jan 9,41 BW);

„A Jezus na to: Gdybyście byli niewidomi, nie mielibyście grzechu. Ponieważ jednak mówicie: Widzimy - wobec tego ciąży na was grzech.” (Jan 9,41 BR).

1. Jakie myśli nasunęły się uczniom Jezusa, gdy zobaczyli człowieka niewidomego od urodzenia?

Jan 9,1-2

„Przechodząc zobaczył człowieka niewidomego od urodzenia. Wtedy Jego uczniowie zapytali Go: Rabbi, kto zgrzeszył, on czy jego rodzice, że się urodził niewidomy?” (Jan 9,1-2 BPD).

2. Jak zareagował Jezus i co uczynił?

Jan 9,3-7

„Jezus odrzekł: - Ani on nie zgrzeszył, ani jego rodzice, lecz (urodził się ślepy), aby przez niego objawiły się dzieła Boże. Musimy dokonać dzieła Tego, który Mnie posłał, dopóki jest dzień. Nadchodzi noc, a wtedy nikt nie może działać. jak długo jestem na świecie, jestem światłem świata. To powiedziawszy spunąl na ziemię; zrobił błoto ze śliny, pomazał mu oczy błotem i rzekł: - Idź, obmyj się w sadzawce Siloam - to znaczy: posłany. Poszedł więc, obmył się i wrócił widząc.” (Jan 9,3-7 BP).

3. Co sprawiło, że niewidomy został uzdrowiony?

Jan 9,8-13

„Wówczas sąsiedzi oraz ci, którzy go przedtem widywali jako żebraka, zastanawiali się: Czy to nie ten, który siadywał i żebrał? Jedni mówili, że to jest ten, inni twierdzili, że nie, ale że jest do niego podobny. Natomiast on przyznawał: To ja jestem. Zagadnęli go zatem: Jak więc otworzyły ci się oczy? Wówczas odpowiedział: Człowiek, którego nazywają Jezusem, zrobił błoto, nałożył na moje oczy i powiedział mi: Idź do Syloe i obmyj się. Poszedłem więc, obmyłem się i odzyskałem wzrok. Zapytali go: Gdzie On jest? Odpowiedział: Nie wiem. Zaprowadzili go zatem — dopiero co niewidomego — do faryzeuszów.” (Jan 9,8-13 BPD).

4. W jaki sposób faryzeusze zareagowali na informację, że Jezus uzdrowił w taki sposób niewidomego?

Jan 9,14-17

„Tego zaś dnia, w którym Jezus uczynił błoto i otworzył mu oczy, był szabat. Zapytali go więc faryzeusze, w jaki sposób odzyskał wzrok. A on odpowiedział: Pomazał mi oczy błotem, a ja obmyłem się i widzę. Wtedy niektórzy spośród faryzeuszy powiedzieli: Ten człowiek nie jest od Boga, bo nie zachowuje szabatu. A inni, pytali: Lecz jak wobec tego, jeśli jest grzesznikiem, może czynić takie znaki? I doszło między nimi do rozdwojenia. Zapytali tedy jeszcze raz niewidomego: A ty sam co sądzisz o Nim? Przecież ci wzrok przywrócił. I odpowiedział im: To prorok.” (Jan 9,14-17 BR).

5. Jaką postawę przyjęli rodzice niewidomego?

Jan 9,18-23

„Lecz Żydzi nie uwierzyli, że on kiedykolwiek był niewidomym i że wzrok odzyskał. Wezwali więc rodziców człowieka, który przejrzał, i pytali ich: Czy to wasz syn ten człowiek, o którym mówicie, że był niewidomym od urodzenia? Cóż się więc stało, że teraz widzi? A rodzice odpowiedzieli tak: Wiemy, że to nasz syn i że urodził się niewidomym, lecz nie wiemy, jak się to stało, że teraz widzi, i kto mu wzrok przywrócił. Jego samego zapytajcie; ma przecież swoje lata, niech mówi za siebie. Taką odpowiedź dali rodzice, ponieważ bali się Żydów. Żydzi bowiem już zadecydowali, że jeśliby ktoś uznawał Jezusa za Mesjasza, zostanie wyłączony z synagogi. Dlatego to powiedzieli jego rodzice: Ma swoje lata, jego samego zapytajcie!.” (Jan 9,18-23 BR).

6. Jaką ważną cechą wyróżniał się człowiek uzdrowiony?

Jan 9,24-34

„Ponownie tedy zawołali tego człowieka, który był niewidomy, i powiedzieli doń: Oddaj chwałę Bogu; wiemy bowiem dobrze, że ten człowiek jest grzesznikiem. Lecz on odpowiedział: Nie wiem, czy jest grzesznikiem. Wiem tylko, że byłem niewidomy, a teraz widzę. Zapytali go tedy: A cóż On ci uczynił? W jaki sposób przywrócił ci wzrok? I odpowiedział im: Przecież już wam mówiłem, ale nie chcieliście mnie słuchać. Dlaczego zamierzacie mnie znów przesłuchiwać? Czy wy również chcecie zostać Jego uczniami? W odpowiedzi na to obrzucili go obelgami wołając: Ty bądź sobie Jego uczniem. My jesteśmy uczniami Mojżesza. My wiemy również, że do Mojżesza przemawiał sam Bóg, nie wiemy natomiast, skąd On pochodzi. Na to rzekł do nich ów człowiek: To dziwne, że wy nie wiecie, skąd On pochodzi. A jednak to On właśnie przywrócił mi wzrok. Wiadomo przecież, że Bóg wysłuchuje nie grzeszników, lecz tych, którzy oddają Bogu cześć i pełnią Jego wolę. Nigdy nie słyszał nikt, żeby można było przywrócić wzrok człowiekowi niewidomemu od urodzenia. I ten człowiek również, gdyby nie był od Boga, niczego nie mógłby dokonać. Odpowiadając zawołali do niego: Przyszedłeś na świat cały w grzechach, a masz odwagę nas pouczać? I wypędzili go.” (Jan 9,24-34 BR).

7. Jakie ważne wyznanie złożył ten człowiek, gdy ponownie spotkał się z Jezusem?

Jan 9,35-38

„Jezus dowiedział się, że go wyrzucili, a spotkawszy go rzekł: - Czy ty wierzysz w Syna Człowieczego? A on odpowiedział: - Kto to jest, Panie, że miałbym w Niego wierzyć? Powiedział mu Jezus: - Widzisz Go, to Ten, który z tobą mówi! On zaś rzekł: - Wierzę, Panie. I oddał Mu pokłon.” (Jan 9,35-38 BP);

„A usłyszawszy Jezus, iż go precz wygnali i znalazłszy go, rzekł mu: Wierzyszże ty w Syna Bożego? A on odpowiedział i rzekł: A któż jest, Panie! abym weń wierzył? I rzekł mu Jezus: I widziałeś go, i który mówi z tobą, onci jest. A on rzekł: Wierzę Panie! i pokłonił mu się.” (Jan 9,35-38 BG);

„Jezus dowiedział się o tym, że go precz wypędzili. Spotkawszy go zapytał: „Wierzysz ty w Syna Człowieczego?” A on odrzekł: „A kto nim jest, Panie, abym mógł uwierzyć w niego?” Jezus mu odpowiedział: „Patrzysz na niego. Ten, który z tobą mówi, jest nim”. Wtedy zawołał: „Wierzę, Panie! - i upadł przed nim na kolana.” (Jan 9,35-38 Kow).

8. Jaką, jedną z trzech postaw prezentujesz w ważnych sytuacjach życia:

a. faryzeuszy?

b. rodziców niewidomego?

c. uzdrowionego?