Jezus - Stwórca

Tekst przewodni: Kol 2,9

„Gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia boskości.” (Kol 2,9 BW);

„W Nim bowiem, w Jego ciele mieszka cała Pełnia Bóstwa.” (Kol 2,9 BP).

1. Z jakich tekstów wynika, że Jezus jest Stwórcą wszechrzeczy?

    Kol 1,16; Obj 3,14

„Bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone.” (Kol 1,16 BT);

„Gdyż w Nim zostało stworzone wszystko: i to, co w niebie, i to, co na ziemi; i to, co widzialne, i to, co niewidzialne; i Trony, i Panowania, i Zwierzchności, i Władze. Bóg stworzył wszystko przez Niego i dla Niego.” (Kol 1,16 BR);

„Aniołowi Kościoła w Laodycei napisz: To mówi Amen, Świadek wierny i prawdomówny, Początek stworzenia Bożego.” (Obj 3,14 BT);

„Aniołowi gminy laodycejskiej napisz: To mówi ten, który jest Amen, świadek wierny i prawdziwy, który jest początkiem stworzenia Bożego.” (Obj 3,14 Kow).

2. Po czym poznajemy, że Jezus przewyższa wszelkie stworzenie – także aniołów?

    Heb 1,3.4; 1 Kor 12,5.6; 1 Kor 8,6

„On, który jest odblaskiem chwały i odbiciem jego istoty i podtrzymuje wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy majestatu na wysokościach i stał się o tyle możniejszym od aniołów, o ile znamienitsze od nich odziedziczył imię.” (Heb 1,3.4 BW);

„Jest On odblaskiem chwały Boga samego i najdoskonalszym wyrazem tego, czym jest sam Bóg. On to jedynie potęgą swego słowa podtrzymuje wszystko w istnieniu. On również, dokonawszy dzieła oczyszczenia nas z grzechów, zasiadał na wysokościach niebieskich po prawicy Majestatu Bożego i stał się wyższym od aniołów o tyle, o ile odziedziczył wyższe od nich imię.” (Heb 1,3.4 BR);

„I różne są posługi, lecz Pan ten sam. I różne są sposoby działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich.” (1 Kor 12,5.6 BW);

„Są rozmaite rodzaje posług, a ten sam Pan. Istnieją rozmaite sposoby działania, lecz ten sam jest Bóg, działający wszystko we wszystkich.” (1 Kor 12,5.6 BP);

„Dla nas istnieje tylko jeden Bóg, Ojciec, od którego wszystko pochodzi i dla którego my istniejemy, oraz jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko się stało i dzięki któremu także my jesteśmy.” (1 Kor 8,6 BT);

„Wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy.” (1 Kor 8,6 BW);

„Dla nas jednak jeden Bóg, Ojciec, z którego wszystko, a my dla niego i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko, a my przez niego.” (1 Kor 8,6 JW).

3. W jaki sposób Jezus dostąpił tego wysokiego i dostojnego stanowiska?

    Flp 2,9; DzAp 2,33

„Dlatego też Bóg bardzo Go wywyższył i obdarzył Go imieniem, które jest ponad wszelkie imię.” (Flp 2,9 BPD);

„Dlatego też Bóg wywyższył Go ponad wszystko i darował Mu imię, które jest ponad wszelkie imię.” (Flp 2,9 BP);

„Bóg bardzo go wywyższył i obdarzył taką godnością, jakiej nie ma nikt inny.” (Flp 2,9 Przekład Współczesny);

„Po wyniesieniu zatem na prawicę Boga i otrzymaniu od Ojca obietnicy Ducha Świętego, rozlał Go, co wy zarówno widzicie, jak i słyszycie.” (DzAp 2,33 BPD);

„Wywyższony więc prawicą Boga i wziąwszy obietnicę Ducha Świętego od Ojca, wylał tego, którego wy widzicie, i słyszycie.” (DzAp 2,33 JW);

4. Jakie Boże polecenie miał wykonać Jezus na ziemi?

    Jan 17,2.3; Mt 11,27; Jan 1,7; Heb 9,14

„Stosownie do władzy, jaką Mu dałeś nad każdym człowiekiem, aby dał życie wieczne każdemu, którego Mu dałeś. A to jest życie wieczne, poznać Ciebie, jedynego, prawdziwego Boga, i Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.” (Jan 17,2.3 BP);

„Jak dałeś mu władzę nad wszelkim ciałem, aby wszystkim, których mu dałeś, dał im życie wieczne. To zaś jest życie wieczne, aby poznali ciebie, jedynego Boga prawdziwego i tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa.” (Jan 17,2.3 JW);

„Ojciec dał Mi wszystko. I nikt nie zna Syna, tylko Ojciec, i nikt nie zna Ojca, tylko Syn, i ten komu Syn zechce objawić.” (Mt 11,27 BP);

„Przyszedł na świadectwo, aby świadczyć o światłości, aby przez Niego wszyscy uwierzyli.” (Jan 1,7 BP);

„To tym bardziej krew Chrystusa, który potęgą Ducha Wieczystego złożył w ofierze Bogu, samego siebie nieskalanego, oczyści nasze sumienie, od uczynków martwych, abyśmy oddawali cześć Bogu żyjącemu.” (Heb 9,14 BP):

„Jakże daleko więcej krew Chrystusa, który przez Ducha Świętego samego siebie bez skazy ofiarował Bogu, oczyści sumienie nasze z uczynków martwych, abyśmy służyli Bogu żyjącemu?” (Heb 9,14 JW).

5. W jaki sposób Jezus może pomóc nam w problemach i potrzebach?

    1 Ptr 5,7; Mt 6,25; Flp 4,6

„Wszelką swą troskę, poruczając Jemu”, gdyż On troszczy się o was.”  (1 Ptr 5,7 BP);

„Wszelką „troskę waszą na niego składajcie,” gdyż on ma pieczę o was.” (1 Ptr 5,7 JW);

„Dlatego wam powiadam: nie troszczcie się zbytnio o swoje życie, co będziecie jeść, lub co będziecie pić, ani o swoje ciało, w co je ubierzecie – czy życie nie jest ważniejsze od jedzenia, a ciało od ubrania?” (Mt 6,25 BP);

„O nic przesadnie się nie troskajcie, lecz wszystkie wasze potrzeby polecajcie Bogu w modlitwie błagalnej [połączonej] z dziękczynieniem.” (Flp 4,6 BP);

„O nic się nie troszczcie, lecz w każdej modlitwie i błaganiu z podzięką niech prośby wasze będą Bogu wiadome.” (Flp 4,6 JW).

JEZUS - STWÓRCA (video)

W Imię Jezusa

Tekst przewodni: Kol 3,17

„I wszystko, cokolwiek czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko czyńcie w imieniu Pana Jezusa, dziękując przez Niego Bogu Ojcu.” (Kol 3,17 BW);

„I czegokolwiek dokonujecie słowem lub czynem, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, składając przez Niego dziękczynienie Bogu Ojcu.” (Kol 3,17 BR);

„Cokolwiek czynicie lub mówicie, czyńcie wszystko w imię Pana Jezusa, dziękując przez Niego Bogu Ojcu.” (Kol 3,17 BP).

1. Dlaczego Jezus mógł czynić wszystko w swoim imieniu?

    Jan 17,6.12.26

„Objawiłem Twoje imię ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli, a Tyś Mnie ich oddał. Oni zachowali Twoją naukę.” (Jan 17,6 BP);

„Objawiłem twe imię ludziom, których mi dałeś wybrawszy ich ze świata. Byli twoimi, a tyś mi ich darował, i zachowali twe słowo.” (Jan 17,6 Kow);

„Dopóki byłem z nimi na świecie, zachowywałem w imieniu twoim tych, których mi dałeś, i strzegłem, i żaden z nich nie zginął, prócz syna zatracenia, by się wypełniło Pismo.” (Jan 17,12 BW);

„Jak długo z nimi byłem, zachowywałem ich mocą Twojego imienia, które Mi dałeś. Troszczyłem się o to, by nikt z nich nie zginął prócz syna zatracenia, przez którego wypełniło się Pismo.” (Jan 17,12 BR);

„Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich.” (Jan 17,26 BT);

„I uczyniłem im znajome imię twoje i znajome uczynię, aby miłość, którąś mię umiłował, w nich była, a ja w nich.” (Jan 17,26 BG).

2. Czego mogli dokonywać apostołowie w imieniu Jezusa?

    DzAp 3,6; 5,12; DzAp 16,18; Mr 16,17.18

„Lecz Piotr powiedział: Nie mam wprawdzie ani srebra, ani złota, ale co mam, to ci daję: W imię Jezusa z Nazaretu wstań i chodź!” (DzAp 3,6 BR);

„A przez ręce apostołów działo się wśród ludu wiele znaków i cudów. I wszyscy jednomyślnie zgromadzali się w krużganku Salomona.” (DzAp 5,12 BPD);

„Czyniła to przez wiele dni, aż Paweł mając dość tego, odwrócił się i powiedział do ducha: „Rozkazuję ci w imię Jezusa Chrystusa, abyś z niej wyszedł”. I w tejże chwili wyszedł.” (DzAp 16,18 BT);

„A to czyniła przez wiele dni. Paweł zaś bolejąc, odwróciwszy się, rzekł duchowi: Rozkazuję ci w imię Jezusa Chrystusa, żebyś z niej wyszedł. I wyszedł tej samej chwili.” (DzAp 16,18 JW);

„A tym, którzy uwierzą, będą towarzyszyły takie znaki: w moim imieniu będą wyrzucali czarty, będą mówić nowymi językami, i będą brać węże w ręce, a choćby wypili coś trującego, nie zaszkodzi im. Na chorych będą kłaść ręce, a oni powrócą do zdrowia.” (Mr 16,17.18 BP).

3. Przez jakie imię dostępujemy usprawiedliwienia?

    1 Kor 6,11; 1,2; Rz 3,26

„A takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego.” (1 Kor 6,11 BW);

„I niektórzy byliście takimi, ale zostaliście obmyci, ale zostaliście poświęceni, ale zostaliście usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego.” (1 Kor 6,11 JW);

„A takimiście niektórzy byli; aleście omyci, aleście poświęceni, aleście usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa i przez Ducha Boga naszego.” (1 Kor 6,11 BG);

„Do Kościoła Bożego w Koryncie, do tych, którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości wraz ze wszystkimi, którzy na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, zarówno ich jak i naszego Pana.” (1 Kor 1,2 BP);

„Kościołowi Bożemu, który jest w Koryncie, uświęconym w Chrystusie Jezusie, powołanym świętym, ze wszystkimi, co wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, na wszelkim miejscu ich i naszym.” (1 Kor 1,2 JW);

„Do gminy Bożej znajdującej się w Koryncie; do tych, którzy uświęceni zostali w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości, wespół ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa na każdym miejscu, u siebie i u nas.” (1 Kor 1,2 Kow);

„Dla okazania sprawiedliwości swojej w teraźniejszym czasie, aby On sam był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, który wierzy w Jezusa.” (Rz 3,26 BW);

„W (okresie) powściągliwości Boga, dla okazania swojej sprawiedliwości w teraźniejszym czasie, aby On był sprawiedliwy i usprawiedliwiający tego (człowieka, który jest) z wiary w Jezusa.” (Rz 3,26 BPD);

„W cierpliwości swej bowiem Bóg zaniechał był kary za dawniejsze grzechy, aby w obecnych czasach okazać swą sprawiedliwość. Tak to chciał, aby uznano jego sprawiedliwość, a równocześnie chciał stać się źródłem usprawiedliwienia dla każdego, który wierzy w Jezusa [Chrystusa].” (Rz 3,26 Kow);

„Sprawiła to cierpliwość Boga, który chce okazać swoją sprawiedliwość w obecnym czasie i jako sprawiedliwy udziela usprawiedliwienia każdemu, kto przyjmuje wiarę w Jezusa.” (Rz 3,26 BP).

4. Gdzie powinniśmy szczególnie rozsławiać imię Jezusa Chrystusa?

    Rz 15,20; 2 Kor 10,15.16

„I tak uważam za punkt honoru, by głosić ewangelię tam, gdzie nie wzywano jeszcze imienia Chrystusa, gdyż nie chcę budować na cudzym fundamencie.” (Rz 15,20 BP);

„Szczyciłem się też zawsze tym, że głosiłem Dobrą Nowinę tam, gdzie jeszcze wcale nie słyszano o Chrystusie. W ten sposób wystrzegałem, żeby nie budować na fundamentach, które położył już ktoś inny.” (Rz 15,20 BR);

„Nie chlubimy się ponad miarę trudem innych, mamy natomiast nadzieję, że gdy w was pogłębiać się będzie wasza wiara, nam według (wymierzonej) nam normy dane będzie niepomiernie więcej, tak że będziemy głosić ewangelię w stronach jeszcze dalszych niż wasze, bez chlubienia się dokonaniami według cudzej normy.” (2 Kor 10,15.16 BPD);

„Nie przechwalamy się ponad miarę, kosztem cudzej pracy, natomiast spodziewamy się, że wraz z wzrostem waszej wiary sami wzrastać będziemy, niosąc Ewangelię poza wasze granice - stosownie do przyjętego przez nas sposobu postępowania. A tak nie będziemy potrzebowali przechwalać się z roboty już zdziałanej na cudzym polu pracy.” (2 Kor 10,15.16 Kow);

„Nie chlubimy się ponad miarę kosztem cudzych trudów. Mamy jednak nadzieję, że wraz ze wzrostem waszej wiary coraz bardziej będzie się powiększał teren naszego działania i z ewangelią wyjdziemy poza wasze granice, nie chlubiąc się tym, czego już inni dokonali.” (2 Kor 10,15.16 BP).

5. Jakie utrapienia musimy często znosić w imię Jezusa?

    1 Ptr 4,14; Mt 5,11.12

„Błogosławieni jesteście, jeśli was znieważają dla imienia Chrystusowego, gdyż Duch chwały, Duch Boży, spoczywa na was.” (1 Ptr 4,14 BW);

„Jeźli was lżą dla imienia Chrystusowego, błogosławieni jesteście, gdyż on Duch chwały a Duch Boży odpoczywa na was, który względem nich bywa bluźniony, ale względem was bywa uwielbiony.” (1 Ptr 4,14 BG);

„Jeśli was znieważają dla imienia Chrystusowego, błogosławieni będziecie; gdyż cześć i chwała i moc Boga i Duch jego na was spoczywa.” (1 Ptr 4,14 JW);

„Błogosławieni jesteście, gdy wam złorzeczyć i prześladować was będą i kłamliwie mówić na was wszelkie zło ze względu na mnie! Radujcie i weselcie się, albowiem zapłata wasza obfita jest w niebie; tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.” (Mt 5,11.12 BW);

„Szczęśliwi jesteście, gdy was będą znieważać, prześladować i kłamliwie przypisywać wam wszelkie zło ze względu na Mnie. Cieszcie się i niezmiernie weselcie, że wasza zapłata w niebiosach jest wielka; tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.” (Mt 5,11.12 BPD).

6. Co pismo mówi o czczeniu imienia Jezusa?

    Flp 2,10; Jan 5,23; Obj 5,12.13

„Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią.” (Flp 2,10 BW);

„Aby na imię Jezusa zgięło się wszelkie kolano (istot) niebieskich i ziemskich, i podziemnych.” (Flp 2,10 BPD);

„Aby w imieniu Jezusowem wszelkie się kolano skłaniało, tych, którzy są na niebiesiech i tych, którzy są na ziemi, i tych, którzy są pod ziemią.” (Flp 2,10 BG);

„Aby wszystkie istoty w niebie, na ziemi i pod ziemią oddawały cześć Jezusowi.” (Flp 2,10 Przekład Współczesny);

„Aby wszyscy tak czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który Go posłał.” (Jan 5,23 BP);

„Aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Dlatego też kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje również czci Ojcu, który Go posłał.” (Jan 5,23 BR);

„Mówili oni głosem donośnym: „Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i uwielbienie”. A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią i na morzu, i wszystko, co w nich przebywa, usłyszałem, jak mówiło: „Zasiadającemu na tronie i Barankowi uwielbienie i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków”.” (Obj 5,12.13 BP);

„Mówiących głosem donośnym: Godzien jest Baranek, który był zabity, otrzymać moc i bóstwo i mądrość i siłę i cześć i chwałę i błogosławieństwo. A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi i pod ziemią i co jest na morzu i co w nim, słyszałem, jak wszyscy mówili: Siedzącemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć i chwała i potęga na wieki wieków.” (Obj 5,12.13 JW).

Mamy Orędownika

Tekst przewodni: 1 Jan 2,1

„Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy.” (1 Jan 2,1 BW).

1. Kto wstawia się za nami u Boga?

    Rz 8,34; Heb 7,25-27; 3 Mjż 9,7

„Któż będzie potępiał? Jezus Chrystus, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który jest po prawicy Boga, Ten przecież wstawia się za nami.” (Rz 8,34 BPD);

„Któż jest, co by je potępił? Chrystus jest, który umarł, owszem i zmartwychwstał, który też jest na prawicy Bożej, który się też przyczynia za nami.” (Rz 8,34 BG);

„Któż mógłby na nich wydać wyrok potępienia? Czyż Jezus Chrystus, który poniósł śmierć; więcej, który z martwych powstał, który siedzi po prawicy Bożej, który wstawia się za nami?” (Rz 8,34 Kow);

„Przeto i zbawiać może w sposób doskonały tych, którzy przez Niego przychodzą do Boga, bo zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi. Wypadało, żebyśmy mieli takiego arcykapłana - świętego, dobrego, czystego, odłączonego od grzeszników i wywyższonego ponad niebiosa. Nie potrzebuje on codziennie, jak arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, a potem za grzechy narodu; uczynił to bowiem raz na zawsze, złożywszy siebie samego w ofierze.” (Heb 7,25-27 BP);

„Dlatego też może zbawiać wszystkich, którzy kiedykolwiek żyć będą, byleby tylko zechcieli zbliżyć się do Boga przez Niego. On bowiem żyje po to, aby wstawiać się za nami. Takiego to właśnie potrzeba nam było arcykapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa; takiego, który nie musi, jak inni arcykapłani, składać codziennie ofiary naprzód za swoje grzechy, a potem za grzechy całego ludu. Uczynił to jeden raz na zawsze, kiedy siebie samego złożył w ofierze.” (Heb 7,25-27 BR);

„Aaronowi zaś wydał Mojżesz takie polecenie: Podejdź do ołtarza i złóż swoją ofiarę przebłagania za grzechy oraz ofiarę całopalenia. Przebłagaj [Jahwe] za siebie i za cały lud. Złóż także ofiarę w imieniu ludu i dokonaj obrzędu przebłagania za lud, tak jak nakazał Jahwe.” (3 Mjż 9,7 BR).

„Rzekł zaś Mojżesz do Ahrona: „Przystąp do ofiarnicy i spełnij ofiarę twą zagrzeszną i całopalenie twoje, i dopełnij rozgrzeszenia za siebie i za lud; spełnij też ofiarę od ludu, i dopełnij rozgrzeszenia za nich, jak rozkazał Wiekuisty.” (3 Mjż 9,7 B. Hebr. I. Cylkowa).

2. Jaki jest skutek wstawiennictwa Jezusa?

    Rz 5,18; 1 Kor 15,21.22; Heb 9,24-26; 1,3

„A więc jak wskutek przestępstwa jednego człowieka spadło potępienie na wszystkich ludzi, tak też dzięki sprawiedliwemu postępowaniu jednego Człowieka na wszystkich ludzi zstąpiła sprawiedliwość, która napełnia życiem.” (Rz 5,18 BP);

„A zatem, jak przez upadek jednego człowieka przyszło potępienie na wszystkich ludzi, tak też przez dzieło usprawiedliwienia jednego przyszło dla wszystkich ludzi usprawiedliwienie ku żywotowi.” (Rz 5,18 BW);

„Skoro bowiem przyszła przez człowieka śmierć, przez człowieka też przyszło zmartwychwstanie. Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni.” (1 Kor 15,21.22 BW);

„Albowiem Chrystus nie wszedł do świątyni zbudowanej rękami, która jest odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się wstawiać teraz za nami przed obliczem Boga; i nie dlatego, żeby wielekroć ofiarować samego siebie, podobnie jak arcykapłan wchodzi do świątyni co roku z cudzą krwią, gdyż w takim razie musiałby cierpieć wiele razy od początku świata; ale obecnie objawił się On jeden raz u schyłku wieków dla zgładzenia grzechu przez ofiarowanie samego siebie.” (Heb 9,24-26 BW);

„Ten [Syn], który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach.” (Heb 1,3 BT);

„Jest On odblaskiem chwały Boga samego i najdoskonalszym wyrazem tego, czym jest sam Bóg. On to jedynie potęgą swego słowa podtrzymuje wszystko w istnieniu. On również, dokonawszy dzieła oczyszczenia nas z grzechów, zasiadał na wysokościach niebieskich po prawicy Majestatu Bożego.” (Heb 1,3 BR).

3. Jakiego Pocieszyciela  obiecał nam Jezus  po swoim wniebowstąpieniu i na ile możemy liczyć na Jego wsparcie?

    Jan 16,7.8; Rz 8,16.26

„Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was. On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie.” (Jan 16,7.8 BT);

„Lecz Ja was zapewniam: Naprawdę pożyteczniej jest dla was, żebym odszedł; bo jeżeli nie odejdę, nie przyjdzie do was Pocieszyciel. Jeżeli zaś odejdę, poślę Go wam. A On, gdy przyjdzie, pouczy świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie.” (Jan 16,7.8 BR);

„Sam zaś Duch daje świadectwo duchowi naszemu o tym, że jesteśmy dziećmi Bożymi.” (Rz 8,16 BR);

„Ten to Duch świadczy wraz z naszym duchem, że jesteśmy dziećmi Boga.” (Rz 8,16 BPD);

„Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami.” (Rz 8,26 BT);

„Podobnie też i Duch wspomaga słabość naszą, gdyż nie wiemy, o co byśmy prosić mieli, jak potrzeba, ale sam Duch prosi za nami wzdychaniem niewymownym.” (Rz 8,26 JW).

4. Po czym poznajemy Pocieszyciela i jaką pełni On funkcję wśród ludu Bożego?

    Jan 14,16.17; 16,13

„Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie.” (Jan 14,16.17 BT);

„Ja natomiast będę prosił Ojca, a (On) da wam innego Opiekuna, aby był z wami na wieki — Ducha prawdy, którego świat nie może przyjąć, gdyż Go nie widzi ani nie zna; wy Go znacie, ponieważ trwa przy was i będzie w was.” (Jan 14,16.17 BPD);

„A Ja poproszę Ojca, a da wam innego obrońcę, aby był z wami na zawsze. Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi ani nie zna. A wy Go znacie, bo mieszka i jest w was.” (Jan 14,16.17 BP);

„Kiedy zaś przyjdzie już ów Duch Prawdy, pozwoli wam zrozumieć całą prawdę. Nie będzie On bowiem mówił od siebie, lecz przekaże wam wszystko, co usłyszy, i objawi wam rzeczy przyszłe.” (Jan 16,13 BR);

„Lecz gdy przyjdzie ów Duch prawdy, nauczy was wszelkiej prawdy; bo nie sam od siebie mówić będzie, ale cokolwiek usłyszy, opowie, i co przyjść ma, oznajmi wam.” (Jan 16,13 JW);

„Lecz gdy przyjdzie on Duch prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę; bo nie sam od siebie mówić będzie, ale cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i przyszłe rzeczy wam opowie.” (Jan 16,13 BG).

5. Co czeka ludzi, którzy nie przyjmują Jezusa jako Pośrednika i Orędownika?

    Judy 14.15; 2 Ptr 3,7

„O nich to prorokował Henoch, siódmy (patriarcha) po Adamie, głosząc: „Oto nadchodzi Pan z dziesiątkami tysięcy swych świętych, aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać wszystkich bezbożnych za wszelkie bezbożne ich czyny, które bezbożnie popełnili, i za wszelkie słowa bezecne, jakie wypowiedzieli przeciwko Niemu bezbożni grzesznicy” (Judy 14.15 BP);

„Prorokował zaś i o nich Enoch, siódmy po Adamie, mówiąc: Oto przyszedł Pan z tysiącami świętych swoich, aby czynić sąd przeciwko wszystkim i karać wszystkich bezbożnych za wszystkie ich niezbożne uczynki, które bezbożnie popełnili i za wszystkie bezeceństwa, które niezbożni grzesznicy przeciw Bogu mówili.” (Judy 14.15 JW);

„Ale teraźniejsze niebo i ziemia mocą tego samego Słowa zachowane są dla ognia i utrzymane na dzień sądu i zagłady bezbożnych ludzi.” (2 Ptr 3,7 BW);

„Obecne zaś niebo i ziemia są również utrzymywane mocą słowa Bożego przy istnieniu po to, żeby mogły być w swoim czasie zniszczone przez ogień. Przetrwają aż do czasu, kiedy to bezbożni zostaną osądzeni i skazani na zagładę.” (2 Ptr 3,7 BR).

Syn Człowieczy

Tekst przewodni: Mt 13,41

„Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia, i tych, którzy popełniają nieprawość.” (Mt 13,41 BW).

1. Dlaczego Jezus przyszedł na ziemię?

    Mt 18,11; Hbr 1,14

„Gdyż Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło.” (Mt 18,11 BPD);

„Czyż oni wszyscy nie są duchami służebnymi, przeznaczonymi do posługi tym, którzy mają uczestniczyć w zbawieniu?” (Hbr 1,14 BP);

„Czy nie są oni wszyscy duchami do posług, posyłanymi do pomocy tym, którzy mają odziedziczyć zbawienie?” (Hbr 1,14 BPD);

„Czyż nie wszyscy są duchami usługującymi, wysyłanymi na posługę dla tych, co mają otrzymać dziedzictwo zbawienia?” (Hbr 1,14 JW).

2. Jak wyglądało życie Syna Człowieczego, czy było ono beztroskie i przyjemne?

    Mt 17,12; 17,22-23

„Ale powiadam wam, że Eliasz już przyszedł, lecz go nie poznali i postąpili z nim, jak chcieli. A także Synowi Człowieczemu nie oszczędzą cierpień.” (Mt 17,12 BP);

„A pewnego dnia, gdy byli razem w Galilei, powiedział im Jezus: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi, którzy Go zabiją, lecz On trzeciego dnia zmartwychwstanie. A oni bardzo się zasmucili.” (Mt 17,22-23 BR).

3. Na jakiej podstawie Jezus ma moc przebaczania grzechów?

    Jan 17,2; Mt 9,6

„Stosownie do władzy, jaką Mu dałeś nad każdym człowiekiem, aby dał życie wieczne każdemu, którego Mu dałeś.” (Jan 17,2 BP);

„Jednak abyście się przekonali, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczać grzechy — tu zwrócił się do sparaliżowanego — Wstań, weź swoje posłanie i idź do swego domu!” (Mt 9,6 BPD).

4. Dlaczego Syn Człowieczy został wywyższony?

    Jan 3,14-15; Jan 17,4-6

„A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.” (Jan 3,14-15 BT);

„A jako Mojżesz węża na puszczy wywyższył, tak musi być wywyższony Syn człowieczy. Aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.” (Jan 3,14-15 BG);

„Ja uwielbiłem cię na ziemi spełniając dzieło, któregoś mi dokonać polecił. A teraz uwielbij mnie, Ojcze, u ciebie samego tą chwałą, którą miałem u ciebie, zanim świat powstał. Objawiłem twe imię ludziom, których mi dałeś wybrawszy ich ze świata. Byli twoimi, a tyś mi ich darował, i zachowali twe słowo.” (Jan 17,4-6 Kow);

„Ja wsławiłem Ciebie na ziemi, doprowadziwszy do końca dzieło, które Mi dałeś, abym wykonał. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie swą wielką chwałą, którą miałem u Ciebie, zanim świat powstał. Objawiłem Twoje imię ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli, a Tyś Mnie ich oddał. Oni zachowali Twoją naukę.” (Jan 17,4-6 BP).

5. Co odróżnia Syna Człowieczego od ziemskich władców?

    Mt 20,28; Flp 2,7; 1 Ptr 1,18-19

„Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł po to, aby Mu służono, ale by służyć i oddać swoje życie na okup za wielu” (Mt 20,28 BP);

„Lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem.” (Flp 2,7 BW);

„Lecz sam siebie poniżył, przyjąwszy naturę sługi. Stał się podobny do ludzi i w zewnętrznej postaci uznany za człowieka.” (Flp 2,7 BP);

„Ale wyniszczył samego siebie, przyjąwszy kształt niewolnika, stawszy się podobny ludziom.” (Flp 2,7 BG);

„Lecz [przeciwnie] wyzbył się wszystkiego, co Boskie, pojawił się w postaci sługi. Stał się podobnym do ludzi i - zgodnie z tym, czym był na zewnątrz - został uznany za człowieka.” (Flp 2,7 BR);

„Wiedząc, że nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni z marnego postępowania waszego, przez ojców wam przekazanego, lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego.” (1 Ptr 1,18-19 BW);

„Wiecie bowiem, że z waszego, odziedziczonego po przodkach, złego postępowania zostali wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale drogocenną krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy.” (1 Ptr 1,18-19 BT).